วิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) : หน้า 114/329

วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 : หน้า 114/329 ตอนจบของวิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 เล่าถึงการประพฤติของพระมหานาถและบทสนทนาเกี่ยวกับการเป็นสมณะและความหมายของชีวิตที่แท้จริง.

30 ก.ย. 2564

2 ครั้ง

วิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 114

หน้าที่ 114 / 329

สรุปเนื้อหา

ในตอนจบของวิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 จะได้เห็นถึงความคิดและการปฏิบัติของพระมหานาถผู้มีองค์ความรู้ทางธรรม และการสนทนาเกี่ยวกับการเป็นสมณะที่มีอำนาจเหนือความเป็นชาวพระในโลก กล่าวถึงการนั่งอยู่ในบริเวณวิหารหนึ่งและความจริงที่เกิดขึ้นในจิตใจของพระมหานาถที่พิจารณาถึงการมีอยู่ของตน และบทสนทนากับอาจารย์ซึ่งชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการแสวงหาความจริงในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการดำเนินการในทางธรรมหรือการเข้าใจถึงความหมายของคำสอนต่าง ๆ ที่มีต่อกันในที่ประชุม การเรียนรู้ที่เกิดจากการถามตอบภายในกลุ่มถือเป็นจุดสำคัญที่เน้นย้ำในทุกตอนของประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจะเรียนรู้ไปพร้อมกับความเข้าใจในธรรมะต่าง ๆ ที่ส่งต่อกันมาจากยุคสมัยหนึ่งไปยังอีกยุคหนึ่ง.

หัวข้อประเด็น

-ความทะนงตัวของสมณวิปัสสนา
-บทสนทนาระหว่างพระมหานาถและอาจารย์
-ความสำคัญของการเป็นสมณะ
-การแสวงหาความรู้ทางธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 114 (คือคิดไปว่า "เราเป็นพระอรหันต์" ดังพระมหากษัตริย์อยู่ ณ อุจจางวากิล (วิหาร ?) ดังพระมหากษัตริย์พระอุจจางวากิล ณ ห้างนก (วิหาร ?) และองค์พระอุปสูญบรรดาองค์ที่เรือนเป็นที่ทำความเพียร ชื่อเรือนนิเปณณคณะ ที่จิตลดบรรพต จะนั่น (ต่อไป) นี้ เป็นการแสดงเรื่อง ๆ หนึ่ง ในความทะนงตัวของ สมณวิปัสสนากรบุคคลนั้น มีเรื่องเล่าว่าพระมหานาถท่านผู้ปฏิบัติภัทรจากฐานรูปหนึ่ง ชื่อ ชมมินนกเร อยู่ที่ลำคร ม (วิหาร?) เป็นผูให้เววาแก้กฐสูงส หมู่ใหญ วันหนึ่งท่านนั่งอยู่ในนั่ง (พัก) กลางวันของท่าน แล้ว รำพึงถึง (อาจารย์) ว่า "กิจแห่งความเป็นสมณะ ของพระมหากษัตริย์ ผู้อยู่ ณ อุจจาวกิล (วิหาร ?) อาคารซึ่งของพวกเรา ถึงที่สุดแล้วหรือ ยังหนอ" ก็เห็นความที่พระมหานาถเจนยังเป็นบุรุษเป็นอยู่ และ ทราบด้วยว่า "เมื่อเราไม่ไป ท่านจักทำการทั้งที่เป็นบุรุษเป็น แน่" จึงโลดขึ้นสู่ที่ข้างๆออก (ปล่อยไป) ลงในที่ใกล้พระเจ้า ผู้นั่งอยู่ ณ ที่นั่ง (พัก) กลางวัน กราบแล้วแสดง (อาจารย์) วัตร แล้วนั่งลงข้างหนึ่ง แล้วถูกพระเจริกทั่วว่า "อาโล่ ฮัมมินนะ ทำไมจึงมาไม่ใช่เราะ" ก็เรียนว่า มาเรียนถามปัญหา ดังนั้น ครั้นพระเจริญอนุญาตว่า "ถามเกิด อาโล่ เรู้งักกล่าวแเก้ให้"

วิสุทธิธรรมนอก ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) : หน้า 114/329

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง