วิชาภิรมรภา ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) : หน้า 158/329

ข้อความในภาพคือ: ประโยคศ- วิชาภิรมรภา ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 158 ดูจุดโดยเป็นของปลา สุขบุโโดยเป็นของสุข อสูมกิจโโดยเป็นของไม่มีใครเป็นเจ้าของ อนุสรโโดยเป็นของไม่มีใครเป็นใหญ่ อาวาสตุโโดยเป็นของไม่อยู่ในอำนาจใคร อันสงขรทั้งหลาย ชื่อวาเป็นอันพระโพธิญาณจริงอย่างนั้น ได้กำหนดขึ้นสูไพรใครลักษณ์แล้ว ถามว่า "ก็เพราะเหตุไร" พระโพธิญาณ วรวานี้ จึงกำหนดส่งสารทั้งหลายอย่างนั้น" ตอบว่า "กำหนด อย่างนั้น เพื่อยังอุบาย (วิธี) แห่งการปลดเปลื้องให้สำเร็จ" (ต่อไป) นี้เป็นอุปมาในอุบายนัน ต่างว่าอุธุหนึ่ง คิดจักจับปลา ว่าจะจับปลาสุ่มลงไปในน้ำ (พอรู้สึกว่ามุ่งถูกปลา) จึงหย่อนมือลงไปทางปาก สุ่ม จับบูง (เห่า) ที่คอให้น้ำ เข้าใจว่าจับปลูกปลาก็ใจ เขาด่าว่า "เราได้ปลัวตัว ใหญ่นะ" แล้วยกขึ้นมาดู พอรู้ว่ามุง ด้วยเห็นสวัสดิกะ ๑ แกะ (ดอกอันตรี) ก็กลัว มองเห็นมัด สร้าง ดีดด (ลำบากใจ) ในการจับ (มันไว้) ใครจะปล่อยเสีย เมื่อจะทำอุปบาย (วิธี) ปล่อย จึงปลอดมือ ๑. จิปปี (ที่ถูกอรค้กลิ่บ) พิมพ์แปลได้หลายอย่างในกระบวนเครื่องมือจับปลา แต่ในนี้ ดูความที่ท่านเล่า เครื่องมือนี้มีปาก ใช้มือจับลงไปจับปลา จับมาได้ เป็นปากโล่ง ไม่มีตา เครื่องมือจับปลาที่มีลักษณะอย่างนี้ ในบ้านเมืองเรานี้มีแต่เจ้าเดียว ๒. โสภาตกุฎตะ- สวัสดิการ ๓. แกะ เคยอธิบายมาแล้ว โปรแกรมอธิบายที่จริงธรรวิธีมรร แปลกๆ ตอน ๒ หน้า ๙๕