วิญญาณกรรมแปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 197/329

ประโยคศ- วิญญาณกรรมแปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ ๑๙๗ ใช้ประโยค (คืออุดมสาระ) ใช้สมาธิ (คือความพยายาม) ไว้ชื่อว่า ทุกบาทปฏิปทา (ปฏิบัติ summat) โดยวิปิยาม (คือทางตรงกันข้าม) ก็ชื่อ สุขปฏิปทา (ปฏิบัติสิกขา) แต่รัชรุ่งอิสได้แล้ว ค่อยๆ ทำการรับวิญญาณไปให้รรลาปราถนา ชื่อว่า ทันภญญา (รู้ได้ช้า) โดยวิปิยาม ก็ชื่อว่า จิปปภญญา (รู้ได้เร็ว) สังขารบาปบทนี้ ตั้งอยู่ในอาณเมียวฐาน (ที่เป็นแดนมา-เป็นแดนเกิด) ให้มนเก่มรร ของตน ดังนี้ มรรจึงได้มา ๔ อย่างตามานั้น ก็แล ปฏิปทานั้นย่อมมีดั่ง ๆ กันเถิกอายูลรูป สำหรับ ภิกษุอายุรูปมีปฏิปทาเดียวในมรรคทั้ง ๔ ส่วนมรรคทั้ง ๓ ของพระ- พุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นสุขปฏิปทาอัปปิญญา ทั้งนั้น ของพระธรรม- เสนาบดีเท่านั้น แต่สำหรับพระนโมคคลอันพระ- ปฐมบรรดา เป็นสุขปฏิปทาอัปปิญญา มรรจ ๓ เบื้องบนเป็นทุกบาทปฏิปทา- ทันภญญา อึงก็ ปฏิปทาเป็นฉันใด เมื่ออิธิทั้งหลาย (มีจิตวิบดี เป็นต้น) ก็ฉันนั้น ย่อมมีดัง ๆ กันในมรรค ๔ แก่ภิกษุรูป สำหรับลายงมอธิเป็นเดียว ในมรรคทั้ง ๔ สังขารบาปา ย่อมกำหนดความแปลกกันแห่งปฏิปทาดังกล่าวมานี้ ส่วนว่าภังบากา กำหนดความแปลกกันแห่งมรรคอย่างไร ข้อนั้นข้าพเจ้า yieldedตามก่อนแล้วและ