วิสุทธิมรรค เล่ม ๓ ตอน ๒ - ประจักษ์ทางปัญญา : หน้า 324/329

ประโยค๑ - วิสุทธิมรรค เล่ม ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 323 วิสุทธิมรรค ท่านถามกันว่า "มหามนจะเปลี่ยนได้ตลอดรี" จีริน ท่านว่า "มิจฉาเป็นคู่มือ คงจะพอคำเปล่าไปได้" ท่านถามอีกว่า "มิจฉวาสุทธิมรรคณะ มหามนจะอ่านออกรี" เรียนท่านในขณะนั้นว่า "ยังไม่ได้อ่าน" ที่ท่านถามเช่นนี้จะหมายความว่ากระไร ก็อนคิด "เห็นได้ ในสมัยที่ท่านเรียนนัน คงมิวิสุทธิมรรคและภูมิญาณจริเอกอยู่ ในใบลานด้วยอักษรบ่อบ ยิ่งทีความอยากและความยิ่งเป็นหลายเท่า ท่านปรีณามาก่อนแล้ว เมื่อเริ่มเปล่านเป็นปลาย พ.ศ.๒๕๖๖ ข้าพเจ้างานของมหามงกฏ ฯ อยู่แล้วอย่างหนึ่ง คือบรรยายวิชาขรศพระสูตรในภาคการศึกษา ฯ อยู่ม่านท่านมอบให้อต่ออย่างหนึ่ง คือเป็นบรรทาธิการวารสารธรรมจัญญู จึงเป็นงานประจำ ๑ อย่างงร (โดยมากเป็นงานแปล) มีอีกต่างหาก ต้องแบ่งเวลากำมักระทั่งกลางคืน งานเปลววิทธิทรจึงทำได้สัปดาห์ละไม่เกิน ๓ วัน ก็ยาก ไม่มีวันหยุดเหมือนกัน ในการเปลาณ ความมุ่งหมายหลัก ก็เพื่อให้เป็นคู่มือแก่นักเรียนภาษา บาลี เพราะมีวิสุทธิมรรคเป็นหลักสูตรประกอบ ป.ฉ. ๘ และ ๘ พร้อมกันนั้น ก็พยายามกลาสนวนให้ท่นที่เป็นนักศึกษาความรู้จะอ่านเอาความได้ด้วย แต่ข้อความและพึงชนะลงข้ออันไม่ขวา พอจะแปลและเขียนลงไปได้ทันที และสำนวนบาลีเป็นอย่างสนวนบาลี (หรือว่าจะสนวนท่านพระพุทธโมสะก็ได้) ผู้ไม่สนวนของท่าน ย่อมเข้าใจภายในว่า ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงพยายามเพิ่มเติมเสริมความลงเล็บไว้ และวินิฉัยอธิบายขยายความตามมัญญาและอัตโนมัติ