ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิญญาณกรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้า 119
[ปิฎกาทะ]
ข้อว่า ปิฎกาทะ ได้แก่วิริยะ ด้วยว่า วิริยะที่สัมปุฏกับวิสาณา
นั่นเอง เป็นวิริยะที่ได้ประคองไว้เองดีไม่อดนานไม่งดนัก ย่อม
เกิดขึ้นแก่พระโอปปานนั้น
[อุปัฏฐาน]
ข้อว่า อุปัฏฐาน ได้แก่สติ ด้วยว่า สติอันสัมปุฏกับวิสาณา
นั่นแหละ ที่เข้าไปตั้งอย่างดี ตั้งอย่างมั่นคง เป็นหลักไม่หวั่นไหว
เช่นกับบุญขาวหลง ย่อมเกิดขึ้นแก่พระ โอปปานนั้น เธอคำนึงถึงหน่วย
กำหนดในใจการาณฺฑูรยะได ฯ ฐานะนั้น ๆ ก็แผ่นไหลเข้าไป
ปรากฏแก่เธอด้วยสตฺติ จุดปรโลกปรากฏแก่ท่านผู้มีพิจารุณธนั้น
[อุขกาบ]
ข้อว่า อุขกาบา หมายเอาวิติปสนุกบาล (อุขกาบาในวิปสนาจิต)
และอาวุโสนอุขกาบา (อุขกาบาในวจนะจิต) ด้วย ว่าว่า ในสมัยนั่น
ทั้งวิปสนุบาอันเป็นความเป็นกลาง (คือวางเฉย) ในสงบทั้งปวง
อย่างมีกำลังเกิดขึ้น ทั้งอาวุโสนอันในในวิการก็ติดขึ้นแก่พระโอปปาน
นั้น อึ่งอุขกาบาเมื่พระโอปปานอาจมาถึงจงสรุจฺฉองพระอิทธิ์ที่ปล่อยไปแล้ว ดังหอก
อันร้อนที่ปากลงไปหน่อยนะ