วิญญาณกรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้า 119 วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 119
หน้าที่ 119 / 329

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้ได้กล่าวถึงหลักการที่สำคัญในวิญญาณกรรม โดยเฉพาะเกี่ยวกับวิริยะและสติ ซึ่งเป็นสิ่งที่ช่วยให้พระโอปปานมีการนึกถึงและเข้าใจในจิตใจของตนเองได้ดีขึ้น นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงอุขกาบา ที่เกี่ยวข้องกับวิปสนาจิตและวจนะจิต แสดงถึงความสำคัญของการมีสติในการดำเนินชีวิต ปัจจัยเหล่านี้มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาจิตใจและความเข้าใจในสภาวะต่างๆ

หัวข้อประเด็น

-วิญญาณกรรม
-วิริยะ
-สติ
-อุปัฏฐาน
-อุขกาบา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิญญาณกรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้า 119 [ปิฎกาทะ] ข้อว่า ปิฎกาทะ ได้แก่วิริยะ ด้วยว่า วิริยะที่สัมปุฏกับวิสาณา นั่นเอง เป็นวิริยะที่ได้ประคองไว้เองดีไม่อดนานไม่งดนัก ย่อม เกิดขึ้นแก่พระโอปปานนั้น [อุปัฏฐาน] ข้อว่า อุปัฏฐาน ได้แก่สติ ด้วยว่า สติอันสัมปุฏกับวิสาณา นั่นแหละ ที่เข้าไปตั้งอย่างดี ตั้งอย่างมั่นคง เป็นหลักไม่หวั่นไหว เช่นกับบุญขาวหลง ย่อมเกิดขึ้นแก่พระ โอปปานนั้น เธอคำนึงถึงหน่วย กำหนดในใจการาณฺฑูรยะได ฯ ฐานะนั้น ๆ ก็แผ่นไหลเข้าไป ปรากฏแก่เธอด้วยสตฺติ จุดปรโลกปรากฏแก่ท่านผู้มีพิจารุณธนั้น [อุขกาบ] ข้อว่า อุขกาบา หมายเอาวิติปสนุกบาล (อุขกาบาในวิปสนาจิต) และอาวุโสนอุขกาบา (อุขกาบาในวจนะจิต) ด้วย ว่าว่า ในสมัยนั่น ทั้งวิปสนุบาอันเป็นความเป็นกลาง (คือวางเฉย) ในสงบทั้งปวง อย่างมีกำลังเกิดขึ้น ทั้งอาวุโสนอันในในวิการก็ติดขึ้นแก่พระโอปปาน นั้น อึ่งอุขกาบาเมื่พระโอปปานอาจมาถึงจงสรุจฺฉองพระอิทธิ์ที่ปล่อยไปแล้ว ดังหอก อันร้อนที่ปากลงไปหน่อยนะ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More