ปหานปริญญา: ความเข้าใจในวิชาคีฤมรรกทธา : หน้า 258/329

Here is the extracted text from the image: ประโยคสฅ. - วิชาคีฤมรรกทธา ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 258 ว่าไม่เที่ยว เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ตั้งแต่กลางสมัมนะ (การพิจารณา โดยส่งเขาเข้าเป็นกลาง) จนถึงอนุโลม เป็นภูมิหนึ่งโดยเฉพาะแห่ง ติรณปริญญานั้น ปหานปริญญา ส่วนความกำหนดรู้ที่ท่านแสดงขึ้นต้นว่า "ปหานปัญญา (ปัญญา รู้ละกาลพพธรรม) ชื่อว่าจะญาณ โดยอรรถวาสสะได้" ดังนั้นแล้ว กล่าวโดยสังเขปดังนี้ว่า "ธรรมทั้งหลายใด ๆ เป็นธรรมอันพระโยคา- วรวละได้แล้ว ธรรมทั้งหลายนัน ๆ ก็มีนชื่อว่า เธอสะแล้ว" เป็นไปโดยยบำว่า "ละนิจ signals ได้ด้วยอนิจจาปสุมา" เป็นต้น ชื่อว่า ปหานปริญญา (กำหนดรู้ว่ากระดกะได้) ความกำหนดรู้ดังแต่ ภังกาณต์ปลานานถึงมรคลาญ เป็นภูมิแห่งปานใจว่าปริญญานั้น ปหาน- ปริญญานี้ท่านประสงค์ต่อไปในปริญญา ดังนี้ หรือมิเช่นนั้น เพราะเหตุว่า แม้ญาณปริญญาและตรีญาณปริญญา ก็มีมรฒเป็นจุดหมายนันเอง หนึ่ง เพราะเหตุว่า พระโยคาวรยธรรมฬ่าได้ ธรรมเหล่านี้ก็เป็น อันเธอได้รู้แล้ว และวิจารณ์แล้วโดยแน่แท้ เพราะฉะนั้น พึงทราบ ถือว่า โดยปริยัตินี ปริญญาทั้ง ๓ ก็เป็นกิิณแห่งมรฒาน็ด้วยกัน ๑. ข.ป. ๑๑/๑๒๙ ๒. ปัญญาเป็น วิจาการโฒ แต่เมื่อเทียบกับความที่กล่าวมาใน ๒ ปรากฏข้างต้น ความเช่นนี้ท่านใช้ สูงไปโดย มาจั้ง ๒ วาระ จึงฉันทนะว่าปุจฉาดเคลื่อนได้แก้เป็น สูงบโต์ ดังแปลไว้นั้น ซึ่ง วิจาการโฒ ในวาระนี้ท่านไม่ใช่ ใช้...อาทีบปวตา เลยทีเดียว