วิฒิธรรมแปลง ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 85
หน้าที่ 85 / 329

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้อภิปรายถึงความหมายของการงั้นสู๋และสัญลักษณ์ต่าง ๆ ในบริบทของพระโอ โดยมีการเปรียบเทียบระหว่างความรู้ของบุรุษต่าง ๆ กับการตีความตามเกณฑ์เวลาและธรรมชาติ เช่น เปลวไฟกัดจนถึงที่ใดและไม่ถึงอย่างไร การใช้สัญลักษณ์ในช่วงเวลาต่าง ๆ และวิธีที่บุรุษแต่ละคนแสดงความเข้าใจเกี่ยวกับทฤษฎีที่ซับซ้อนทางวิทยาศาสตร์และปรัชญา

หัวข้อประเด็น

-เกณฑ์พระโอ
-สัญลักษณ์แห่งความรู้
-การเปรียบเทียบทางวิทยาศาสตร์
-ศาสตร์และธรรมชาติ
-ทฤษฎีแห่งเวลา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- วิฒิธิรรมเเปลง ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้า 85 ที่ ๓ แห่ง ๓๐๐ ปี ของพระโอ Indeed the knowledge of the bruise (คนที่ ๒) ว่า "เปลวไฟกัดคับไปในส่วนที่ ๓ ของใส่ ไม่ถึงที่ ส่วนนนอกนี้ ๆ เลย" การงั้นสู๋ใครสัญลักษณ์ในรูปที่กำหนดกัดด้วย ๑๘ ปี ๕ ปี ๓ ปี ๒ ปี ๑ ปี แห่งพระโอโด เปรียบเหมือนความรู้ของบุรุษ (คนที่ ๓) ว่า "เปลวไปกัดคับไปในระหว่างที่งูคู่ ๑ ๆ (แต่ละงูคู่ของ ใส่) ไม่ถึงที่งิ้งอกคู่ลอนนี้ ๆ เลย." การงั้นสู๋ใครสัญลักษณ์ในรูปที่กำหนดกัดด้วย ๔ เดือน ๒ เดือน โดยแบ่งปี ๑ เป็น ๓ ส่วน และ ๖ ส่วน โดยเกณฑ์ดู ๆ ๆ แห่งพระ โอโด เปรียบเหมือนความรู้ของบุรุษ (คนที่ ๔) ว่า "เปลวไฟกัดคับ ไปในระหว่างที่รังคู่ ๖ (แต่ละรังคู่ของใส่) ไม่ถึงที่งิ้ง องู่ลอนนี้ ๆ เลย." การงั้นสู๋ใครสัญลักษณ์ในรูปที่กำหนดกัดด้วยเกณฑ์ข้างแรมขึ้น และโดยเกณฑ์กลางคืนกลางวัน และโดยเกณฑ์ส่วนของวันที่ตอนเช้า เป็นต้น โดยทำคืนและวัน ๆ ให้เป็น ๖ ส่วน แห่งพระโอโด เปรียบ เหมือนความรู้ของบุรุษ (คนที่ ๕) ว่า "เปลวไฟกัดคับไปในเส้น ด้ายแต่ละเส้น (ของใส่) ไม่ถึงเส้นนอกนี ๆ เลย." การงั้นสู๋ใครสัญลักษณ์ในรูปที่กำหนดกัดโดยเกณฑ์อา การ ๖ มี อาการก้าวเป็นต้น และโดยเกณฑ์ส่วนเท่า ๖ มี ยกเท้าเป็นต้น แต่ละส่วน แห่งพระโอโด เปรียบเหมือนความรู้ของบุรุษ (คนที่ ๖) ว่า "เปลว ไปกัดคับไปในใดย้แต่ละใย (ของใส่) ไม่ถึงใยนอกนี้ ๆ เลย."
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More