วิถีธรรมรรลุภาย ภาค 3 ตอน 2 วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 142
หน้าที่ 142 / 329

สรุปเนื้อหา

บทสรุปนี้พูดถึงเรื่องของกิยภฏิญาณญาณและความกลัว โดยเน้นว่ากิยภฏิญาณญาณนั้นไม่ใช่เรื่องที่ต้องกลัว สังขารทั้งหลายที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป แสดงให้เห็นว่าเป็นเพียงการวิจารณ์เกี่ยวกับความตายและอนิจจังของชีวิต สถานการณ์นี้ทำให้คนเข้าใจความเปลี่ยนแปลงและความไม่เที่ยงของสังขาร และเผยให้เห็นถึงมุมมองเชิงลึกที่ช่วยในการปฏิบัติธรรม โดยยกตัวอย่างว่าในเหมือนการตกลงไปในหลูท่านของสัตว์ที่ใกล้ประตูเมือง และให้รู้จักกับความน่ากลัวที่อาจเกิดขึ้นภายในจิตใจ

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติธรรม
-กิยภฏิญาณญาณ
-สังขารและความไม่เที่ยง
-วิจารณ์ชีวิต
-มุมมองทางจิตวิญญาณ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคสรุป - วิถีธรรมรรลุภาย ภาค 3 ตอน 2(ตอนจบ) - หน้าที่ 142 เมื่อเธอเห็นอยู่นั้น ภถูปฏิญาณญาณอย่างเมีงเกิดขึ้นในขณะนั้น [ญาณนี้มีคำหรือไม่] ถามว่า "กิยภฏิญาณญาณ (นี้) กลัวหรือไม่กลัว?" ตอบว่า "มิได้กลัวดอก" เพราะว่าภูฏปฏิญาณนั้น ก็เป็นแค่ความ วิจารณ์ว่า "สังขารทั้งหลายที่เป็นดีดีกับไปแล้ว ที่เป็นปัจจุบันก็กลิ้ง ดับ ที่เป็นอนาคตก็จำดับ" เท่านั้น เพราะเหตุนี้ จึงเปรียบเสมือนว่า คนมีด (ดี) แดดลุงลูท่าน (เพลง) 3 หลูท ที่ใกล้ประตูเมืองอยู่ ตัวเองมิได้กลัว เขาเป็นแต่มีการวิจารณ์ว่า "สัตว์ไร ๆ จักตกลงไปใน หลูท่าน (เพลง) 3 หลูท ก็จะได้รับทุกๆไม่น้อยทุกตัว" ดังนี้ เท่านั้นเอง ฉันใด ภฏปฏิญาณ ญาณนั้นเหมือนกัน ตัวเองก็ได้กลัว เป็นแต่มีความวิจารณ์ว่า "สังขารทั้งหลายในกภ อันเป็นเช่นกับหลูม ท่าน (เพลง) 3 หลูท และเช่นกับหลาว 3 หลูท ที่เป็นดีดีกับไปแล้ว ที่เป็นปัจจุบันก็กลิ้ง ที่เป็นอนาคตก็จักดับ" ดังนี้ เท่านั้นเอง แต่เพราะสังขารทั้งหลายอันไปอยู่ในภาพ กำเนิด คติ จิต และนิ้วาส * ท่านใช้ ฉาน มาสองหนา หนึ่งใช้ ขนฺ กร ไปอันว่า ฉาน ในที่นี้ หมายถึงกลาด โอกาส นะ มีหมายถึงสถานที่
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More