วิชาธรรมรงแปล ภาค 3 ตอนจบ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 9
หน้าที่ 9 / 329

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้จะกล่าวถึงการกำหนดนามรูปและความสัมพันธ์กับโลภิจิต โดยอ้างอิงถึงการกำหนดอายุนปัด และการศึกษาเรื่องธรรมะในบริบทของการแยกแยะรูปและอรูป รวมถึงการตั้งจิตและการใช้ปัญญาในการศึกษา นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงอภิญญาและการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับธรรมะในมุมมองต่าง ๆ ซึ่งเนื้อหาเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญในการทำความเข้าใจธรรมะในหลักปรัชญา。

หัวข้อประเด็น

-การกำหนดนามรูป
-โลภิจิต
-ความสัมพันธ์ระหว่างนามและรูป
-การศึกษาในธรรมะ
-อภิญญา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิชาธรรมรงแปล ภาค 3 (ตอนจบ) - หน้าที่ 9 หลาย รูป ทั้งมันนั้น (รวม) ๒๑ เป็นรูปปัจจุบัน เวลากำเนิดขึ้น พร้อมกับโลภิจิต ๘๙ เป็นเวลากำเนิด สัญญาณอันสัมพันธ์กับโลภิจิต นั้นเป็นสัญญาณ นอกจากนี้... เป็นสัญญาณขึ้น วิญญาณ...เป็น วิญญาณขึ้น รูปขึ้นเป็นรูป อรูปขึ้นเป็นนาม ดังนี้แล้ว พระโคอาวรผู้หนึ่ง กำหนดนามรูปทางขึ้น ๕ โดยกล่าวดังล่า มานี้ [กำหนดนามรูปโดยสังเขป] พระโคอาวรอีกรูปหนึ่ง กำหนดอายุนปัดมานี้โดยย่อน่อ ที่เดียวว่า "รูปทุกอย่าง รูปนี้ทั้งสิ้น คืมาหากุ ๔ และรูปอายุมากฏ๔ ด้วย (เป็นรูป) ดังนี้แล้ว กำหนดเอามายตนและส่วนหนึ่งแห่ง ธรรมยตนะ ว่าเป็นนาม โดยย่อเช่นเดียวกันแล้ว กำหนดนามรูป ลงโดยสังเขปว่า "นามนี้ด้วย รูปนี้ด้วยกล่าวล่วงมา แล้วเรียกว่านามรูป" [การกำหนดรูปเป็นอายุมตผู้นำการกำหนดนาม] ก็ถ้าเมื่อพระโคอาวรนั้นกำหนนรูปโดยมุ่งนั้น ๆ แล้วกำหนด อรูป (คือ นาม) ไป อรูปยังไม่ปรากฏ เพราะเป็นธรรมละเอียดยิ่ง เธออีกอย่างหนึ่งกล่าวคือ พึงลูกำทำในกำหนดแยกและดูรูปนั่น ๑. อภิญญามฏลุตกุ ๑๓ ๒. สมมูลัพพุพ มนสิกรรมพุพุ ปรคิเทศพุพุ วาทีรูปเปนพุพุ เรามักแปลคลุมเหมือน ๆ กันว่า กำหนด แต่ในที่มีมาหฤกษิตแปลให้เห็นต่างกันได้ว่า สมมูลัพพุพุ คือสอบสวนดูโดยลักษณะ เป็นต้นโดยถูกต้อง มนสิกรรมพุพุ คือตั้งจิตไว้ยานั่น ปรคิเทศพุพุ คือกำหนดคิดด้วยปัญญาอิอ เอา วาจุปุพพุพุ คือ ชี้จากได้เป็นอย่าง ๆ ไม่จะไปบาบเกี่ยวกัน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More