วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๓ ตอน ๒ - สรุปการเข้าสู่ผลมานิถัน : หน้า 278/329

ประโยคเส - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้า 278 ถามกะเป็นต้น ถามกะใดมานิถะหนึ่งเหมือนกัน" การเข้าสผลมานิถันยิ่งมีด้วยอาการอย่างนี้ เป็นอันดับแรก ส่วนการอยู่แห่งผลมานิถันนั้น ย่อมมีด้วยอาการ ๓ ตามคำ (ของพระธรรมมิกนิเทร) ว่า "ฤูกอาวุโส ใจเจ็บของการยังอยู่แห่ง อนิมิตตาโดวุติ มี คือ ไม่มนสิการถึงนิสิทธทั้งปวง มนสิการ ถึงแต่ราตูอันไม่มีมนิสิDตร ตระเตรียมไว้ก่อน". ดังนี้ ในคำเหล่านั้น กล่าว "ปุพพ จ อภิสุขโส"-ตรงเตรียมไว้ก่อน" หมายความว่า กำหนดกาลไว้ก่อนจะเข้าสมมิติ อธิบายว่า เพราะกำหนดไว้ว่า "เรา จ้องออกในการกาลชื่อโน่น" เป็นต้นนั้นยังมาไม่ถึงเพียงใด ความยึดอยู่แห่งผล สมมตินั้นก็ยังมีอยู่เพียงนั้น ความยึดอยู่แห่งผลสมมติันนั้น ย่อมมีด้วย อาการอย่างนี้แหละ ส่วนการออกแห่งผลสมมติ้นั้น ย่อมมีด้วยอาการ ๒ ตามคำ (ของพระธรรมมิกนิเทรว่า "ฤูกอาวุโส ใจของการออกแห่ง อนิมิตตาโดวุดิต คือ มนสิการถึงนิสิทธทั้งปวง" ไม่มนสิการถึง ชาตุอันไม่มีมนิสิDตร ดังนี้ ในคำเหล่านั้น กล่าว นนิสิทธทั้งปวง ได้แก่ รูปนิสิDต เวทนานิสิDต สัญญานิสิDต สังขานิสิDต วิญญาณนิสิDต พระอร ะ(ผู้ออก) มีได้มนสิการถึงนิสิทธเหล่านั้นหมดด้วยกันทีเดียวจริง แต่ คำว่านิสิDถังปวงนั้น ท่านกล่าวโดยเป็นสรรคพลังฤกษ (รวมใด้ด้วย กันทั้งหมด) เพราะฉะนั้น นิสิDใจเป็นอารมณ์แห่งวงศ์ได้ เมื่อ มนสิการถึงนิสิDตนั่นเข้า ความออกจากสมมติครรังได้เลย ความออกแห่งสมมติเน้น พึงทราบดังกล่าวมานะนี้