อิ่มเต็มละมุน : หน้า 87/329

อิ่มเต็มละมุน พระโโยนันกำหนดเอาขูปปั้นนี้ ยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์ในรูปนี้น อย่างนี้ว่า "รูปล้อนเป็นไปในกายดิบไปในคราวร้อนเนือง ไม่ ถึงคราวเย็น รูปอ้อนเป็นไปในคราวเย็นก็ไปในคราวเย็นนี้เองไม่ถึง คราวร้อน เหตุนี้น อุดมรูปนั่นจึงชื่อว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตา [มนสิการกัมมรูป] กันมชู (รูปเกิดด้วยกรรม) ย่อมปรากฏด้วยอำนาจอายตนะ ทาวร (ทาวคืออายตนะ) จริงอยู่ ในกายทวาร มีมชูรูป ๓๐ โดยเป็นจัตตุวกะ (๑๐ ) กายวกะ (๑๐ ) และภาวกะ (๑๐) องค์รูปอุดหนุกรับมชูรูปเหล่านี้มีกุจิตและอาหารเป็นฐานะ (อีก) ๒๔ ดังนั้นจึงเป็นรูป ๕๔ ในโสดาววาร มนาวารและวิหาวารก็ อย่างนั้น ในโอกาวาร มรูป ๔๕ โดยเป็นกายกถละ (๑๐ ) ภาวกะ (๑๐ ) (๑๐ ) และโดยเป็นรูปอุดหนุนมีกุจิตเป็นต้น (อีก ๒๕) ในโโนาวาร มีรูป ๕๔ เหมือนกัน โดยเป็นหทวยัตถุกุถก (๑๐ ) กายสถก (๑๐ ) ภาวสถก (๑๐ ) และโดยเป็นรูปอุดหนุนมีกุจิต- สมฤูญรูปเป็นต้น (อีก ๒๕) พระโโยนันกำหนดเอารูปนี้ทั้งหมด ยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์ในรูปนี้ อย่างนี้ว่า "รูปล้อนเป็นไปในจัตตุวกะ ดับไปในจัตตุวกะนี้เอง ไม่ ถึงโสดทวาร รูปอ้อนเป็นไปในโสดทวาร ดับไปในโสดทวารนี้เอง ไม่