ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคสัง- วิจักษิณกรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๒(ตอนจบ)- หน้าที่ 299
ธรรมนี้ได้ กล่าวมานานนี้ เหตุใด
เพราะเหตุนั้น แม้ว่าความสามารถเข้าสู่โรร
สมาธิที่ ท่านจึงกล่าวว่า เป็นอนิสสงของ
ปัญญาในอรภิรมย์หลาย แ ล
[อานุุยยภาวทิสุทธิ]
อนิสสงข้อว่า "อานุุยยภาวทิส" ความว่า ใช้แต่ความ
สามารถในการเข้าสู่สมาธิต่านนั้น (เป็นอนิสสง) ก็หามิได้ แต่
แม้ความสำเร็จแห่งความเป็นผู้ทรงอรภิรมย์ มี่ ความเป็นอานุุยบุคคล
เป็นต้น นี้ ก็พึงทราบว่าเป็นอนิสสงของโลกุตรปัญญาวาณานี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อมีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อว่ามีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อว่ามีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อว่ามีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อว่ามีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
บุคคลชื่อว่ามีปัญญาอันเจริญแล้ว เพราะทำโลกธรรปัญหาอันนี้ด้วย อัน
[ประเภทพระอธิษฐานบุคคล]
แต่ (ว่า) โดยแปลกัน ในโลกุตรปัญญา ๔ ชั้นนั้น ชั้นแรก
บุคคลผู้ทางรรปัญชันต้นให้เกิดแล้ว มา (ถึงความเป็นอรภิรมย์)
โดยวิปัสสนาอย่างอ่อน แม้เป็นผู้จินฑรี่อย่อ m ก็เป็นพระอธิษฐานบุคคลชื่อ
สัตตกัณฑุตปรมะ ท่องเที่ยวไปในสุคติกฺภาพ ๑ ภาพ ก็ทำที่สุดทุกฺได้
ผู้มาโดยวิปัสสนาอย่างกลาง มือทิรยปนกล่าว ก็เป็นพระอธิษฐานบุคคลชื่อ