ความสำคัญของการประพฤติในธรรม GB 406 สรรพศาสตร์ในพระไตรปิฏก หน้า 88
หน้าที่ 88 / 373

สรุปเนื้อหา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ความประพฤติของมนุษย์ส่งผลต่อทุกสิ่งรอบตัวจากสมัยของพระราชาที่ตั้งอยู่ในธรรมหรือไม่ พระอาทิตย์ พระจันทร์ และการเกษตรล้วนมีผลกระทบซึ่งกันและกัน โดยโยงถึงการประพฤติในธรรมและพลังกายของมนุษย์โดยตรง ข้อมูลในธรรมิกสูตรแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการมีธรรมในการบริหารจัดการ ไม่เพียงแต่ในระดับผู้นำ แต่ยังในทุกคนที่ต้องประพฤติอยู่ในธรรมเพื่อความสมดุลในชีวิตและสิ่งแวดล้อม เช่นเดียวกับการหมุนเวียนของธรรมชาติที่ต้องสม่ำเสมอ และความสำคัญของการดำเนินชีวิตตามแนวทางธรรม เพื่อความสุขและความเจริญรุ่งเรือง

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของธรรม
-ผลของการประพฤติ
-การเชื่อมโยงธรรมชาติและชีวิต
-บทบาทของผู้นำในสังคม
-แนวทางการดำเนินชีวิตที่ดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปาฏิหาริย์ต่าง ๆ ได้ เช่น เดินบนน้ำได้ ดำดินได้ เหาะได้ เนรมิตวัตถุสิ่งของขึ้นจากที่ว่างๆ ได้ เป็นต้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงความประพฤติของมนุษย์ ว่ามีผลต่อสิ่งแวดล้อมไว้อย่าง ชัดเจนในธรรมิกสูตร 'ความว่า สมัยใด พระราชาเป็นผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม สมัยนั้น แม้พวกข้าราชการ ก็เป็นผู้ไม่ตั้งอยู่ ในธรรม เมื่อพวกข้าราชการไม่ตั้งอยู่ในธรรม แม้พราหมณ์และคฤหบดี ก็เป็นผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อพราหมณ์และคฤหบดีไม่ตั้งอยู่ในธรรม แม้ชาวนิคมและชาวชนบท ก็เป็นผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม พระจันทร์และพระอาทิตย์ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เมื่อพระจันทร์และพระอาทิตย์ หมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ หมู่ดาวนักษัตรก็ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เมื่อคืนและวันหมุนเวียน ไม่สม่ำเสมอ เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็หมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เมื่อเดือนหนึ่งและกึ่งเดือนหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ฤดูและปีก็ย่อมหมุนเวียนไม่ สม่ำเสมอเมื่อฤดูและปีหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ลมย่อมพัดไม่สม่ำเสมอ เมื่อลมพัดไม่สม่ำเสมอ ลมก็เดินผิดทางไม่สม่ำเสมอย่อมพัดเวียนไป เมื่อลมเดินผิดทางไม่สม่ำเสมอพัดเวียนไป เทวดา ย่อมกำเริบเมื่อเทวดากำเริบฝนย่อมไม่ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาลข้าวกล้า ทั้งหลายก็สุกไม่เสมอกัน มนุษย์ผู้บริโภคข้าวที่สุกไม่เสมอกัน ย่อมเป็นผู้มีอายุน้อย มีผิวพรรณ เศร้าหมองมีกำลังน้อย มีอาพาธมาก สมัยใด พระราชาเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม สมัยนั้น แม้ข้าราชการก็ย่อมเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อข้าราชการตั้งอยู่ในธรรมสมัยนั้น แม้พราหมณ์และคฤหบดีก็เป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อ พราหมณ์และคฤหบดีตั้งอยู่ในธรรม แม้ชาวนิคมและชาวชนบท ก็ย่อมเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อ ชาวนิคมและชาวชนบทเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรมพระจันทร์และพระอาทิตย์ก็ย่อมหมุนเวียนสม่ำเสมอ เมื่อพระจันทร์และพระอาทิตย์หมุนเวียนสม่ำเสมอกัน หมู่ดาวนักษัตรก็ย่อมหมุนเวียนสม่ำเสมอ เมื่อหมู่ดาวนักษัตรหมุนเวียนสม่ำเสมอ คืนและวันก็ย่อมหมุนเวียนสม่ำเสมอ เมื่อคืนและวัน ย่อมหมุนเวียนสม่ำเสมอ เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็ย่อมหมุนเวียนสม่ำเสมอกัน เมื่อเดือนหนึ่งและกึ่งเดือนหมุนเวียนสม่ำเสมอ ฤดูและปีก็ย่อมหมุนเวียนไปสม่ำเสมอ เมื่อฤดูและปีหมุนเวียนไปสม่ำเสมอกัน ลมย่อมพัดสม่ำเสมอ เมื่อลมพัดสม่ำเสมอ ลมย่อมพัด ไปถูกทาง เมื่อลมพัดไปถูกทาง เทวดาย่อมไม่กำเริบ ฝนย่อมตกต้องตามฤดูกาล เมื่อฝนตก ธรรมิกสูตร, อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต, มก. เล่ม 35 ข้อ 70 หน้า 221. บทที่ 4 หลัก ธ ร ร ม สำคัญในพระไตรปิฎก DOU 77
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More