ความสำคัญของเป้าหมายชีวิต : หน้า 124/373

4.) ความสำคัญของเป้าหมายชีวิต เป้าหมายชีวิตนั้นมีความสำคัญมาก เพราะเป็นจุดหมายปลายทางของการดำเนิน ชีวิตของเรา ความคิด คำพูด และการกระทำทุกอย่างในแต่ละวันจะมุ่งไปสู่เป้าหมายที่เราได้ ตั้งไว้ หากเราไม่ตั้งเป้าหมายชีวิตไว้ เราก็จะไม่ต่างอะไรกับนกกาที่หากินเพื่อความอยู่รอดไป วันหนึ่ง ๆ เมื่อหมดอายุขัยก็ตายจากโลกนี้ไปคนมีเป้าหมายชีวิตเปรียบเสมือนเรือเดินสมุทรที่มี หางเสือ มีกัปตันคอยชี้ทางว่าจะนำเรือมุ่งหน้าไปทางไหน เรือเดินสมุทรลำนี้จึงต่างจากขอนไม้ ที่ล่องลอยอย่างไร้จุดหมายอยู่กลางทะเล ซึ่งถูกคลื่นลูกนั้นลูกนี้ซัดไปมาให้เคว้งคว้างอยู่และ พังคว่ำจมไปตามกาลเวลา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอริยสาวกทั้งหลายเป็นต้นบุญต้นแบบในการดำเนิน ชีวิตให้แก่เราทั้งหลายได้เป็นอย่างดี จุดเริ่มต้นของพระพุทธองค์ก็เหมือนกับพวกเราคือ ขณะ ยังเป็นคนธรรมดาสามัญ ในชาติหนึ่งท่านลอยคออยู่กลางทะเลเพราะเรืออับปาง บนบ่าทั้ง สองแบกมารดาไว้ ในขณะนั้นเองท่านเห็นความทุกข์ยากของการเวียนว่ายตายเกิด จึงเกิดแรง บันดาลใจที่จะนำตนและสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากความทุกข์นี้ จึงตั้งเป้าหมายชีวิตว่า “จะต้อง สร้างบารมีเพื่อตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคตให้จงได้” เมื่อท่านตั้งใจมั่นอย่างนี้แล้วตั้งแต่ชาตินั้นเป็นต้นมา จึงเร่งสร้างบารมีอย่างเอาชีวิต เป็นเดิมพันเรื่อยมา ช่วงระหว่างการสร้างบารมีนั้นท่านก็ได้ชักชวนมหาชนให้ตั้งเป้าหมาย สูงสุดของชีวิตคือการหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะตามพระองค์ด้วย เมื่อครบ 20 อสงไขยกับแสน มหากัปก็ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พุทธบริษัทจำนวนมากที่ได้สร้างบารมีตามคำ ชักชวนของพระองค์ก็ได้ตรัสรู้ธรรมตามพระองค์มากมาย จริง ๆ แล้วพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มา ตรัสรู้ธรรมไม่ได้มีพระองค์เดียวเฉพาะพระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา แต่มีมากมาย นับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วนแล้ว ปัจจุบันปรากฏอยู่ด้วยพระธรรมกายในอายตนนิพพาน ถามว่าเมื่อมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตรัสรู้ธรรมมากมายถึงเพียงนี้ แล้วทำไมใน ปัจจุบันยังมีมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายอีกจำนวนมากที่ยังไม่ได้ตรัสรู้ตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหล่านั้น สาเหตุสำคัญประการหนึ่งคือ มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายที่ยังเหลืออยู่จำนวนมากนี้ดำเนิน ชีวิตอย่างไม่มีเป้าหมาย เพราะไม่รู้ว่าเป้าหมายชีวิตคืออะไรบ้าง บางคนอาจจะรู้แต่ไม่ใส่ใจใน เป้าหมายนั้นบ้าง หรือ เพราะไม่ได้ตั้งเป้าหมายไว้บ้าง ปล่อยชีวิตให้ล่องลอยไปตามกระแส ของกิเลสไปวัน ๆ ตายไปก็ไปรับกรรมอยู่ในมหานรกมีความทรมานอย่างแสนสาหัสกว่าจะได้กลับ มาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อแสวงหาหนทางพระนิพพานอีกก็ยาวนาน บทที่ 5 มนุษยศาสตร์ ในพระไตรปิฎก DOU 113