การบูชายัญและโครงสร้างการปกครองในพระไตรปิฎก : หน้า 155/373

(3) สัมมาปาสะ เป็นการทำบ่วงแล้วขว้างไม้ลอด ไปตกที่ไหนก็ทำพิธีบูชายัญที่นั่น (4) วาชเปยยะ การดื่มน้ำเมาเพื่อกล่อมจิตใจให้พร้อมที่จะบูชายัญ (5) นิรัคคฬะ การฆ่าครบทุกอย่าง การบูชายัญโดยการฆ่าสัตว์นี้ ได้แพร่ระบาดไปทั่วชมพูทวีป จนกระทั่งพระสัมมาสัม พุทธเจ้าทรงแก้ไขความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการบูชายัญ ให้กลับมาเป็นราชสังคหวัตถุตามเดิม ดัง เรื่องราวในกูฏทันตสูตรที่กล่าวมาแล้วข้างต้น 6.9.2 แผนภูมิการปกครองประเทศด้วยหลักบนสี่ล่างสาม พระมหากษัตริย์ กล่มเจ้าเมือง กลุ่มอำมาตย์ กลุ่มพราหมณ์ กลุ่มคฤหบดี ประเทศราช ราชบริพารผู้ใหญ่ มหาศาล มหาศาล กลุ่มเกษตรกร กลุ่มข้าราชการ กลุ่มพ่อค้าย่อย ชั้นผู้น้อย อาชีพอิสระ จากเนื้อหาในกูฎทันตสูตร สามารถสรุปเป็นแผนภูมิการปกครองประเทศของพระเจ้า มหาวิชิตราชได้ดังแผนภูมิข้างบนนี้ จะเห็นว่ามีการแบ่งกลุ่มบุคคล ซึ่งเป็นเป้าหมายในการ บริหารประเทศออกเป็น 2 ระดับคือ ระดับล่าง 3 กลุ่ม และระดับบน 4 กลุ่ม กลุ่มเป้าหมายระดับล่าง 3 กลุ่ม กลุ่มเป้าหมายระดับล่างนั้น ถือเป็นประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ ในปัจจุบันเรียก คนกลุ่มนี้ว่าเป็นกลุ่มระดับรากหญ้า มีดังนี้ 144 DOU สรรพศาสตร์ ในพระไตรปิฎก