คุณสมบัติของผู้ปกครองและการบูชายัญในบทเรียนทางประวัติศาสตร์ : หน้า 151/373

ปุโรหิตกราบทูลอีกว่า หากพระองค์ทำอย่างนี้พลเมืองเหล่านั้นจักเป็นผู้ขวนขวายในการ งานของตนๆ จักไม่เบียดเบียนบ้านเมืองของพระองค์ กองพระราชทรัพย์อันเกิดจากภาษีอากร จำนวนมากจักเกิดแก่พระองค์ บ้านเมืองก็จะตั้งมั่นอยู่ในความเกษม ไม่มีการเบียดเบียนกัน พลเมืองจักไม่ต้องปิดประตูเรือนอยู่ ต่อมาเมื่อพระเจ้ามหาวิชิตราชทรงทำตามคำแนะนำของ พราหมณ์ปุโรหิตแล้ว ก็ปรากฏว่าได้ผลเช่นนั้นจริง การขอความร่วมมือกลุ่มคนระดับบน หลังจากที่บ้านเมืองสงบเรียบร้อยแล้ว เมื่อเศรษฐกิจฟื้นตัวดีแล้ว พระเจ้ามหาวิชิตราช จึงตรัสถามวิธีบูชามหายัญกับพราหมณ์ปุโรหิต ๆ จึงกราบทูลให้พระราชาขอความเห็นชอบ และ ขอความร่วมมือเรื่องการบูชามหายัญจากคนระดับบน 4 กลุ่ม ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลมากต่อ การเมืองการปกครองเพื่อเป็นบริวารของยัญ ดังนี้ (1) อนุยนตกษัตริย์ หมายถึง กษัตริย์ประเทศราช (2) อำมาตย์ราชบริพาร หมายถึง ข้าราชการผู้ใหญ่ (3) พราหมณ์มหาศาล หมายถึง พราหมณ์ที่มีฐานะร่ำรวย (4) คหบดีผู้มั่งคั่ง หมายถึง พวกพ่อค้าที่มีฐานะร่ำรวย พราหมณ์ปุโรหิตกราบทูลให้พระราชาเรียกชนทั้ง 4 กลุ่มนี้ ซึ่งเป็นชาวเมืองและชาว ชนบทในพระราชอาณาเขตของพระองค์มาปรึกษาว่า เราปรารถนาจะบูชายัญ ขอท่านจงร่วม มือกับเรา เมื่อพระเจ้ามหาวิชิตราชทรงทำอย่างนั้น ชนทั้ง 4 เหล่านั้น กราบทูลว่า ขอพระองค์ จงบูชายัญเถิด บัดนี้เป็นการสมควรที่จะบูชายัญ คุณสมบัติของผู้ปกครองประเทศ นอกจากนี้ พราหมณ์ปุโรหิตยังได้กล่าวถึงคุณสมบัติของพระเจ้าวิชิตราช 8 ประการ ว่าจัดเป็นบริวารของยัญด้วย โดยคุณสมบัติเหล่านี้ ถือเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของผู้นำหรือ ผู้ปกครองประเทศ (1) ทรงมีชาติตระกูลดี ไม่มีใครติเตียนได้ (2) ทรงมีบุคลิกดีคือ มีพระรูปงาม มีพระฉวีวรรณและพระรูปคล้ายพรหม น่าดู น่าชม (3) ทรงมั่งคั่งมีทรัพย์มาก (4) ทรงสมบูรณ์ด้วยกองทัพทั้ง 4 เหล่า ที่มีวินัยเคร่งครัด 140 DOU สรรพ ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก