กรรมและอาพาธในพระไตรปิฎก GB 406 สรรพศาสตร์ในพระไตรปิฏก หน้า 336
หน้าที่ 336 / 373

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงกรรมชั่วที่ส่งผลให้เกิดความเจ็บป่วย โดยแบ่งสาเหตุแห่งการอาพาธออกเป็น 2 ประการ คือ สาเหตุทางกายและสาเหตุทางใจ สาเหตุทางใจเกิดจากบาปที่เก็บไว้ในใจ ซึ่งก่อให้เกิดการอาพาธอันเป็นผลของวิบากกรรม จากการศึกษาพระไตรปิฎกพบว่าโรคต่างๆ ทั้ง 98 ชนิดในอดีตล้วนมีสาเหตุมาจากการทำร้ายสัตว์และกรรมเก่า ข้อมูลนี้ยืนยันถึงความสำคัญของการเข้าใจกรรมในการแพทย์ที่ต่างกันระหว่างหลักการแพทย์ในพระไตรปิฎกและการแพทย์แผนปัจจุบัน ที่อาจไม่ครอบคลุมถึงวิบากกรรมจากอดีตชาติ สุดท้ายเน้นย้ำถึงโรคใหม่ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน ที่อาจมีความเกี่ยวข้องกับกรรมและการทำร้ายสัตว์ในอดีต

หัวข้อประเด็น

-สาเหตุของอาพาธ
-กรรมและบาป
-พระไตรปิฎกและการแพทย์
-โรคในประวัติศาสตร์
-การศึกษาเกี่ยวกับวิบากกรรม
-แพทย์และพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หากเป็นกรรมชั่วก็จะเกิดบาปขึ้นและถูกเก็บไว้ในใจเช่นกัน บาปในที่ถูกเก็บไว้ใจนี้เอง เมื่อถึง เวลาส่งผลก็จะทำให้เกิดการอาพาธ สาเหตุแห่งการอาพาธทั้ง 8 ประการที่กล่าวมานี้สามารถสรุปให้เหลือ 2 ประการได้ ดังนี้ คือ สาเหตุทางกาย และ สาเหตุทางใจ โดย 7 ประการแรกถือเป็นสาเหตุทางกาย ส่วน ข้อที่ 8 คือ วิบากกรรมนั้นถือว่าเป็นสาเหตุทางใจ เพราะเป็นสาเหตุที่เกิดจากบาปที่อยู่ในใจส่ง ให้เกิดการอาพาธด้วยโรคต่าง ๆ ผล การเจ็บป่วยอันเกิดจากวิบากกรรมนั้นเป็นความแตกต่างที่สำคัญระหว่างหลักการแพทย์ ในพระไตรปิฎกและการแพทย์แผนปัจจุบัน เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ยากสำหรับแพทย์และชาว โลกที่ไม่ได้ศึกษาพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะวิบากกรรมจากอดีตชาติ อย่างไรก็ดี วงการแพทย์อาจไม่ได้ให้ความสนใจที่จะศึกษาเกี่ยวกับความละเอียดลึกซึ้งในด้านนี้แต่จะเชื่อหรือ ไม่สิ่งนี้ก็ยังคงเป็นความจริงของโลกและชีวิตที่มนุษย์ทุกคนสามารถพิสูจน์ได้ตามหลักการที่มีอยู่ ในพระพุทธศาสนา 11.3.2 โรคชนิดต่าง ๆ ในพระไตรปิฎก คำว่า “โรค” พระอรรถกถาจารย์ให้ความหมายไว้ว่า เสียดแทง หรือ เบียดเบียน กล่าว คือ เสียดแทงเบียดเบียนร่างกายและจิตใจให้ลำบาก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า แต่ก่อนมี โรคร้ายอยู่เพียง 3 ชนิด คือ โรคอยาก โรคหิว และโรคชรา แต่เพราะการทำร้ายเบียดเบียนสัตว์ จึงทำให้มีโรคเพิ่มขึ้นถึง 98 ชนิด โรคทั้ง 98 ชนิดนี้ คือ โรคที่มีอยู่ในสมัยพุทธกาล แต่ใน ปัจจุบันมีโรคเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นจำนวนมาก ดังจะเห็นได้ว่าทุกวันนี้มีโรคแปลกๆ ใหม่ๆ และ ร้ายแรงเกิดขึ้นเรื่อย ๆ เช่น โรคเอดส์ โรคไข้หวัดนก โรคซาร์ และล่าสุด คือ โรคไข้กระต่าย ซึ่ง ข่าวบอกว่าโรคนี้มีเชื้อรุนแรงถึงขั้นผลิตเป็นอาวุธชีวภาพได้ทีเดียว โรคทั้ง 98 ชนิดนั้นเป็นโรคอันเกิดจากวิบากกรรม เพราะเป็นผลมาจากการทำร้าย เบียดเบียนสัตว์ ความจริงยังมีโรคที่เกิดจากสาเหตุอื่นอีก 7 ประการดังได้กล่าวมาแล้วซึ่งไม่รวม อยู่ในโรค 98 ชนิดนี้ อย่างไรก็ตามโรคที่มีอยู่ในสมัยพุทธกาลเท่าที่ปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎก สามารถแบ่งเป็นกลุ่มได้ประมาณ 6 กลุ่ม คือ โรคผิวหนัง โรคลม โรคในท้อง โรคเกี่ยวกับอวัยวะ * สัทธัมมปัชโชติกา อรรถกถาขุททกนิกาย มหานิทเท, มก. เล่ม 65 หน้า 132. อรรถกถาธาตุวิภังคสูตร, อรรถกถามัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์, มก. เล่ม 23 หน้า 377. * ขุททกนิกาย สุตตนิบาต จูฬวรรค, มจร. เล่ม 25 ข้อ 314 หน้า 572. บทที่ 11 แ พ ท ย ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก DOU 325
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More