การอาพาธและการรักษาด้วยธรรมโอสถ GB 406 สรรพศาสตร์ในพระไตรปิฏก หน้า 350
หน้าที่ 350 / 373

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาพูดถึงความสำคัญของกรรมที่ส่งผลให้เกิดอาพาธ ซึ่งมีสาเหตุจากกรรมชั่วในอดีตหรือปัจจุบัน โดยเฉพาะการอาพาธที่ต้องถูกแก้ด้วยธรรมโอสถ ผ่านการสั่งสมบุญ เช่น การให้ทาน รักษาศีล และฟังธรรมอย่างเช่นการฟังพระธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งมีการยกตัวอย่างเช่นพระมหากัสสปเถระ รวมถึงกรณีอื่น ๆ ที่แสดงถึงการหายจากอาพาธด้วยการฟังธรรมในพระสูตรที่บันทึกไว้ อาหารและยาสำหรับร่างกายสื่อถึงบุญที่หล่อเลี้ยงและรักษาจิตใจ ด้วยวิธีดำเนินชีวิตที่ดีขึ้นเพื่อการบรรลุนิโพธและนิพพานตามหลักธรรม

หัวข้อประเด็น

-วิบากกรรม
-การอาพาธตามพระพุทธศาสนา
-ธรรมโอสถ
-การฟังธรรมและการรักษาอาพาธ
-การสั่งสมบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

และที่สำคัญสาเหตุแห่งการอาพาธข้อสุดท้าย คือ วิบากกรรมนั้น เป็นการอาพาธ เพราะกรรมชั่วที่ทำไว้ในอดีตชาติหรือในปัจจุบันชาติมาส่งผล เมื่อทำความชั่วก็จะเกิดบาปขึ้น ในใจ บาปนั้นจะถูกเก็บไว้ในใจและรอคอยเวลาส่งผลให้เรามีอันเป็นไปต่าง ๆ เช่น อาพาธ เป็นต้น อาพาธอันเกิดจากบาปนี้จะต้องแก้ด้วยธรรมโอสถ คือ การสั่งสมบุญ จึงจะหายได้ เพราะบุญจะไปตัดรอดบาปนั้นให้เจือจางลงจนหมดกำลังส่งผล อุปมาบุญเหมือนกับน้ำ บาป เปรียบเหมือนกับเกลือที่ใส่ไว้ในแก้ว เมื่อเราเติมน้ำลงไปในแก้วมากๆ ความเค็มของเกลือก็จะ เจือจางลงจนหมดฤทธิ์เค็มในที่สุด สำหรับวิธีการรักษาจิตใจด้วยธรรมโอสถ คือ การสั่งสมบุญนี้ สามารถทำได้หลายวิธี เช่น การให้ทาน รักษาศีล สวดมนต์ เจริญสมาธิภาวนา การทำสัจจกิริยา และฟังธรรม เป็นต้น อาหารและยาเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงและบำบัดรักษาร่างกายฉันใด ธรรมโอสถคือการสั่งสมบุญก็ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงและบำบัดรักษาจิตใจฉันนั้น 2.1) การรักษาอาพาธด้วยการฟังธรรม การฟังธรรมเป็นเหตุให้เกิดบุญวิธีหนึ่งเรียกว่า “ธัมมัสสวนมัย” บุญจากการฟังธรรม นี้สามารถรักษาอาพาธได้ ซึ่งมีตัวอย่างการรักษาด้วยวิธีนี้จำนวนมา ครั้งหนึ่ง พระมหากัสสปเถระอาพาธหนัก พระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าไปหาท่านและ ทรงแสดงธรรมเรื่องโพชฌงค์ 7 ให้ท่านฟังว่า “กัสสปะ โพชฌงค์ 7 ประการนี้เรากล่าวไว้ชอบ แล้ว บุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน...” เมื่อพระผู้มีพระภาคแสดงธรรมจบแล้ว พระมหากัสสปเถระ มีใจยินดี ชื่นชมพระภาษิต ของพระผู้มีพระภาคเจ้า และหายขาดจากอาพาธนั้นเป็นอัศจรรย์ พระมหาโมคคัลลานะ และ พระคิริมานนท์ ก็เคยอาพาธเช่นนี้เหมือนกัน และหาย อาพาธเพราะได้ฟังฟังธรรมเรื่องโพชฌงค์ 7 และ สัญญา 10 ตามลำดับ พระผู้มีพระภาคเจ้า เองก็เคยหายจากพระประชวรเพราะได้ฟังธรรมเรื่องโพชฌงค์ 7 เช่นกัน นอกจากนี้ยังมีตัว อย่างอื่น ๆ อีกซึ่งบันทึกไว้ในพระสูตรต่างๆ เช่น ในปฐมเคลัญญสูตร วักกลิสูตร ปฐมศิลานสูตร คิลานสูตร อนาถปิณฑิโกวาทสูตร เป็นต้น ปฐมศิลานสูตร, มจร. เล่ม 19 หน้า 128. และ ทุติยคลานสูตร, มจร. เล่ม 19 หน้า 129-131. บทที่ 1 1 แ พ ท ย ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก DOU 339
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More