ข้อความต้นฉบับในหน้า
แม้ระยะเวลาการสร้างบารมีเพื่อเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ดี เพื่อเป็นพระอริยสาวก
ก็ดีจะต้องใช้เวลานานมาก แต่ไม่สามารถเทียบกันได้กับระยะเวลาที่สูญเสียไปจากการดำเนิน
ชีวิตโดยไม่มีเป้าหมายของสัตว์ทั้งหลาย กล่าวคือ หากนำระยะเวลาการสร้างบารมีของ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ ซึ่งมีนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วนในอายตนนิพพานมารวมกัน
ก็ยังไม่เท่ากับระยะเวลาที่สูญเปล่าของมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายจำนวนมากที่ยังเหลืออยู่ใน
ปัจจุบัน ทั้งนี้เพราะดำเนินชีวิตโดยไม่มีเป้าหมาย เมื่อไม่มีเป้าหมายก็ไม่มีการเดินไปสู่เป้าหมาย
นั้น เมื่อไม่ได้เดินไปก็เท่ากับว่ายังย่ำอยู่ที่เดิมหรือตกต่ำกว่าเดิม เช่น ไปเกิดอยู่ในทุคติ เป็นต้น
สุภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า “หนทางไกลหมื่นลี้เริ่มต้นที่ก้าวแรก” แม้หนทางจะยาวไกลแต่
เมื่อได้ตั้งเป้าหมายไว้และเริ่มต้นเดินทางไปทีละก้าวมันก็ไปถึงจนได้ แต่การเดินทางแต่ละก้าวจะ
มีประโยชน์ก็ต่อเมื่อเป็นการเดินทางอย่างมีเป้าหมายและเดินไปสู่เป้าหมายเท่านั้น ส่วนการเดิน
ทางที่เหลือนอกนี้เป็นการเสียเวลาเปล่าและไร้ประโยชน์
อย่างไรก็ดีการตั้งเป้าหมายชีวิตในระดับเบื้องต้น คือ การสร้างตัวสร้างฐานะก็มีความ
สำคัญ หากเราได้ตั้งเป้าหมายชีวิตไว้ และทุ่มเทความสามารถไปสู่เป้าหมายนั้น เราจะไม่เสีย
เวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์และจะประสบความสำเร็จในชีวิตได้อย่างรวดเร็ว มีตัวอย่างบุคคล
ผู้หนึ่งซึ่งเป็นต้นแบบในการตั้งเป้าหมายชีวิตในทางโลกและสามารถดำเนินชีวิตไปสู่เป้าหมายนั้น
ได้เป็นอย่างดี บุคคลผู้นี้คือ อดีตประธานาธิบดีบิล คลินตัน แห่งสหรัฐอเมริกา
บิล คลินตันเล่าว่า “สมัยที่ผมเป็นหนุ่มน้อยเพิ่งจบจากโรงเรียนกฎหมายใหม่ๆ และ
กระตือรือร้นกับการที่จะได้ใช้ชีวิตต่อไป ความปรารถนาบางอย่างที่แล่นเข้ามาอย่างกระทันหัน
ทำให้ผมวางหนังสือนิยายและประวัติศาสตร์ที่เคยชอบอ่านลงชั่วคราว แล้วเลือกซื้อหนังสือ
ประเภทแนะวิธีสู่ความสำเร็จเล่มหนึ่งของ อลัน เลเคียน ชื่อ “How to get control of your time
and your life” มาอ่าน
เนื้อหาสำคัญของหนังสือเล่มนั้นกล่าวถึงความจำเป็นในการกำหนดเป้าหมายชีวิต
ของตัวเอง ทั้งระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาว ต่อมาก็ให้จัดหมวดหมู่ตามลำดับความสำคัญ
โดยกำหนดให้กลุ่ม A มีความสำคัญอันดับหนึ่ง กลุ่ม B สำคัญรองลงมา และกลุ่ม C ตามมา
เป็นลำดับสุดท้าย จากนั้นให้ลงรายละเอียดเจาะจงสิ่งที่คิดว่า จะทำให้เกิดความสำเร็จกำกับไว้
ใต้เป้าหมายแต่ละกลุ่มนั้น จนถึงเดี๋ยวนี้ สามสิบปีแล้วผมยังเก็บหนังสือปกอ่อนเล่มนั้นไว้ และ
ผมก็แน่ใจว่าเป้าหมายที่ผมกำหนดให้ตัวเองก็ยังอยู่ที่ใดที่หนึ่งในกองเอกสารของผม แม้ผมจะ
หามันไม่เจอก็ตาม อย่างไรก็ตาม ผมยังจำสิ่งที่ผมกำหนดไว้ในกลุ่ม A ได้ ผมเขียนว่า
114 DOU สรรพ ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก