การตีความโทษภัยจากการเที่ยวกลางคืนและการพนันในพระไตรปิฎก : หน้า 226/373

2) การเที่ยวกลางคืน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงโทษในการเที่ยวกลางคืนไว้ 6 ประการ คือ ชื่อว่าไม่คุ้มครองไม่รักษาตัว ชื่อว่าไม่คุ้มครองไม่รักษาบุตรภรรยา ชื่อว่าไม่คุ้มครอง ไม่รักษาทรัพย์สมบัติ เป็นที่ระแวงของคนอื่น ได้ยินได้ฟังเรื่องเท็จจากสถานที่เหล่านั้น และ ทำให้เกิดความลำบาก 3) การเที่ยวดูมหรสพ มหรสพ หมายถึง การเล่นรื่นเริงมีโขนละคร เป็นต้น พระสัมมา สัมพุทธเจ้าตรัสถึงโทษในการเที่ยวดูมหรสพ 6 ประการคือ มีการรำที่ไหนไปที่นั้น มีการขับ ร้องที่ไหนไปที่นั้น มีการประโคมที่ไหนไปที่นั้น มีขับเสภาที่ไหนไปที่นั้น มีเพลงที่ไหนไปที่นั้น มี เถิดเทิง ที่ไหนไปที่นั้น เมื่อเป็นเช่นนี้จะทำให้เสียงาน เสียเวลา โภคทรัพย์ที่ยังไม่เกิด ก็ไม่เกิด และเมื่อเรือนไม่มีคนเฝ้าทำให้โจรเข้ามาลักทรัพย์ได้ 4) การเล่นการพนัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงโทษในการเล่นการพนันไว้ 6 ประการ คือ ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมเสียดายทรัพย์ เสื่อมทรัพย์ในปัจจุบัน ถ้อยคำของคนเล่น การพนันไม่น่าเชื่อถือ ถูกมิตรดูหมิ่น และไม่มีใครต้องการแต่งงานด้วย เพราะเห็นว่าคนเล่น การพนันไม่สามารถจะเลี้ยงภรรยาได้ หากเป็นผู้หญิงก็หาสามียากเพราะชายทั้งหลายจะกลัว ถูกเธอผลาญสมบัติให้หมดไป การพนันที่เป็นที่นิยมของคนไทยโดยทั่วไป คือ หวย โดยเฉพาะ “หวยใต้ดิน” จากผล การวิจัยของสังศิต พิริยะรังสรรค์ และคณะ เมื่อปี พ.ศ. 2544 พบว่า มีผู้เล่นหวยใต้ดินทั่วประเทศ 23.7 ล้านคน คิดเป็น 51% ของประชากรที่มีอายุมากกว่า 15 ปีขึ้นไป และมีวงเงินที่เล่นหวย ใต้ดินไม่ต่ำกว่า 542,000 ล้านบาท โดยวงเงินที่เล่นนี้ ประมาณ 30% หรือ 162,000 ล้าน บาท เป็นกำไรของเจ้ามือ... นักเสี่ยงดวงด้วยหวยเกือบทั้งหมดหรือกว่า 90% มีความเชื่อว่าจะ ถูกหวยทั้ง ๆ ที่ความจริง โอกาสทางสถิติที่จะถูกหวยมีต่ำมาก การพนันที่แพร่หลายอย่างมากในยุคนี้คือ “ฟุตบอลโลก” มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย สำรวจการพนันฟุตบอลโลกปี พ.ศ. 2549 ที่ผ่านมา พบว่ามีเม็ดเงินหมุนเวียนรวม 35,500 ล้านบาท แบ่งเป็นเงินที่พนันบอลประมาณ 19,500 ล้านบาท และพบว่ากลุ่มคนที่มีรายได้ น้อยกว่า 5,000 บาท จะใช้เงินในการพนันบอลมากกว่ารายได้ที่ได้รับ 1 ไทยรัฐ (2549). “ผลวิจัยชี้คนไทยติดทั้งหวยบนดินและใต้ดินฯ” [ออนไลน์] * ผู้จัดการ (2549), “โพลล์ระบุพนันบอลโลกครั้งนี้เงินสะพัดกว่า 19,500 ล้านบาท.” [ออนไลน์]. บทที่ 8 เศรษฐศาสตร์ในพระไตรปิฎก DOU 215