การสั่งสมบุญในเพศมนุษย์ : หน้า 128/373

อย่างรวดเร็วนั้นจะต้องสั่งสมบุญบารมีด้วยเพศภาวะของมนุษย์เท่านั้น เพราะสามารถสั่งสม บุญได้อย่างเต็มที่และสะดวกที่สุด แม้แต่พระโพธิสัตว์ผู้สั่งสมบารมีมาเต็มเปี่ยมแล้วก็ยังต้อง จุติจากเทวโลกเพื่อมาตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยกายมนุษย์ ยังไม่เคยมีปรากฏ มาก่อนว่า พระโพธิสัตว์พระองค์ใดตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเพศภาวะอื่น นอกจากการเป็นมนุษย์ เทวโลกรวมทั้งพรหมโลกเป็นที่เสวยผลบุญและเป็นที่พักชั่วคราวเท่านั้น ยังไม่ใช่ จุดหมายปลายทางที่แท้จริง เมื่อเหล่าเทวดาและพรหมทั้งหลายหมดบุญที่จะอยู่ในสุคติชั้นนั้น แล้ว ก็ต้องจุติลงมาเกิดในภพภูมิต่าง ๆ ตามกรรมที่ได้ทำไว้บ้างก็เกิดเป็นเทวดาในสวรรค์ชั้นอื่น บ้างก็มาเกิดเป็นมนุษย์ บ้างก็มาเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน บ้างก็ไปบังเกิดเป็นสัตว์นรก ด้วยเหตุนี้ การเป็นเทวดาและพรหมจึงไม่ได้พ้นจากความทุกข์อย่างถาวร ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ร่ำ ไปตราบใดที่ยังไม่หมดกิเลส วันหนึ่ง พระศาสดาเสด็จเข้าไปยังกรุงราชคฤห์ เพื่อบิณฑบาต ทอดพระเนตรเห็นนาง ลูกสุกรตัวหนึ่ง จึงทรงทำการแย้มพระโอษฐ์ให้ปรากฏ พระอานนทเถระจึงทูลถามเหตุแห่ง การแย้มพระโอษฐ์ว่า “พระเจ้าข้าอะไรหนอแลเป็นเหตุ? อะไรเป็นปัจจัยแห่งการทำการแย้มให้ ปรากฏ” พระศาสดาตรัสกับพระอานนท์ว่า “อานนท์ เธอเห็นนางลูกสุกรนั่นไหม?” พระอานนท์ “เห็น พระเจ้าข้า” พระศาสดา “นางลูกสุกรนั้น ได้เกิดเป็นแม่ไก่ อยู่ในที่ใกล้โรงฉันแห่งหนึ่ง ในศาสนา ของพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพระนามว่ากกุสันธะ นางไก่นั้น ฟังเสียงประกาศธรรมของภิกษุผู้เป็น โยคาวจรรูปหนึ่ง สาธยายวิปัสสนากัมมัฏฐานอยู่จุติจากอัตภาพนั้นแล้วได้เกิดในราชตระกูลเป็น ราชธิดาพระนามว่า อุพพรี ในกาลต่อมา พระนางเสด็จเข้าไปยังสถานเป็นที่ถ่ายอุจจาระ ทอด พระเนตรเห็นหมู่หนอนแล้วยังปุฬวกสัญญาให้เกิดขึ้นในที่นั้น ได้ปฐมฌานแล้ว พระนางดำรงอยู่ ในอัตภาพนั้นจนสิ้นอายุ จุติจากอัตภาพนั้นแล้ว เกิดในพรหมโลกครั้นพระนางจุติจากพรหม- โลกนั้นแล้วจึงได้มาเกิดในกำเนิดสุกรในบัดนี้ เราเห็นเหตุนี้ จึงได้ทำการแย้มให้ปรากฏ นี้เป็นตัวอย่างของการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ ซึ่งได้รับความสุขบ้างทุกข์บ้าง ตามกรรมที่ตนกระทำ แม้จะมีสุขบ้าง เช่น ได้เกิดเป็นเทวดา หรือ เกิดในพรหมโลก ก็ไม่ได้เป็น สุขอย่างยั่งยืน เป็นความสุขเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เหล่าพระโพธิสัตว์และ นักสร้างบารมีทั้งหลายจึงไม่อยากเสวยสุขอยู่บนสวรรค์นาน อยากลงมาสร้างบารมียังโลกมนุษย์ เพื่อที่ว่าบารมีจะได้เต็มเปี่ยมและเข้าสู่พระนิพพานอันเป็นจุดหมายปลายทางที่แท้จริง จะมี ความสุขที่เที่ยงแท้ถาวรตลอดไป บทที่ 5 ม นุ ษ ย ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก DOU 117