วาจาสุภาษิตในพระพุทธศาสนา : หน้า 248/373

ส่วนการโต้วาทธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพุทธบริษัทนั้นได้ชี้ให้เห็นความ สำคัญของการศึกษาธรรมะให้แตกฉานทั้งปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ เพื่อประโยชน์แก่ตนเอง และเพื่อประโยชน์แก่พระศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถปกป้องความมัวหมองของคำสอน ในพระพุทธศาสนาได้เมื่อมีนักบวชหรือศาสนิกอื่นมาจาบจ้วง ในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา นั้นมีเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้ กิดขึ้นเป็นระยะๆ ซึ่งต้องอาศัยพุทธบริษัทที่รู้จริงแตกฉานในพุทธธรรม มาช่วยแก้ต่างให้พระศาสนา เช่น ท่านคุณานันทเถระแห่งปะเทศศรีลังกา เป็นต้น 9.2 วาจาสุภาษิตหลักพื้นฐานของการพูด ในหัวข้อนี้กล่าวถึงอานุภาพแห่งพระดำรัสอันเป็นสุภาษิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งสามารถยังมหาชนให้หลุดพ้นจากความทุกข์และบรรลุพระนิพพานอันเกษมได้ กล่าวถึง องค์ 8 แห่งพระสุรเสียงของพระพุทธองค์อันเป็นผลที่เกิดจากการกล่าววาจาสุภาษิตมานับภพ นับชาติ ไม่ถ้วน และประเด็นสุดท้าย คือ หลักการพื้นฐานของวาจาสุภาษิต 9.2.1 บรรดาชนผู้พูดพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ประเสริฐ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ในวุฏฐิสูตรว่า “บรรดาสิ่งที่งอกขึ้นความรู้เป็นประเสริฐ บรรดาสิ่งที่ตกไปความไม่รู้เป็นประเสริฐ บรรดาสัตว์ที่เดินด้วยเท้าพระสงฆ์เป็นผู้ประเสริฐ บรรดาชนผู้พูดพระพุทธเจ้าเป็นผู้ประเสริฐ” ทั้งนี้เพราะในวัฏสงสารอันเต็มไปด้วยความระทม ทุกข์ มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายต่างเวียนว่ายตายเกิดกันมายาวนาน หากนำกระดูกที่เกิดแล้ว ตายมากองรวมกันจะสูงเท่าภูเขาเหล่ากา ในบรรดามนุษย์และสัตว์เหล่านั้นไม่มีใครเลยที่จะ ช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ได้ ยกเว้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระดำรัสของพระองค์ยังมหาชนให้หลุดพ้น จากกิเลสอันเป็นต้นตอของความทุกข์ได้ พระวังคีสอรหันตสาวกกล่าวไว้ว่า “พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าตรัสพระวาจาใดอันเป็นวาจาเกษมเพื่อทำที่สุดแห่งทุกข์วาจานั้นยอดเยี่ยมกว่าวาจาทั้งหลาย” มหาชนชาวชมพูทวีปที่ได้ฟังธรรมของพระองค์ต่างก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า “ภาษิต ของพระองค์ไพเราะ แจ่มแจ้ง ชัดเจน เหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่ ผู้หลง ทาง หรือ ตามประทีปในที่มืด” เมื่อได้ฟังพระสัทธรรมแล้วบางพวกก็ออกบวช บางพวกก็ขอถึง พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งไปตลอดชีวิต เขาเหล่านั้นพากันละทิ้งความเชื่อดั้งเดิมในลัทธิต่างๆ ที่ สืบทอดกันมาเพราะได้ฟังพระดำรัสของพระพุทธองค์บางท่านเพียงแค่ได้ฟังธรรมโดยย่อบนถนน ก็สามารถบรรลุอรหัตผลได้ เช่น พระพาหิยทารุจีริยะ เป็นต้น วุฏฐิสูตร, สังยุตตนิกาย สคาถวรรค, มก. เล่ม 24 ข้อ 206 หน้า 302 บทที่ 9 ว า ท ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก DOU 237