แพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกกับการแพทย์แบบองค์รวม GB 406 สรรพศาสตร์ในพระไตรปิฏก หน้า 355
หน้าที่ 355 / 373

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอความสัมพันธ์ระหว่างแพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกกับการแพทย์แบบองค์รวม โดยแบ่งการศึกษาเป็นสองด้าน คือ การดูแลรักษาสุขภาพร่างกายและการดูแลรักษาสุขภาพจิตใจ การเปรียบเทียบกระบวนทัศน์ระหว่างวัตถุนิยมเชิงจักรกลและทัศนะองค์รวมเพื่อทำความเข้าใจถึงการแยกและการเชื่อมโยงระหว่างร่างกายและจิตใจ โดยเน้นความลึกซึ้งในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับจิตใจและการรักษาที่ต้องใช้ธรรมโอสถในการชำระล้างบาปเพื่อให้หายจากโรค นอกจากนี้ การเปรียบเทียบการดูแลสุขภาพระหว่างสมัยพุทธกาลกับยุคปัจจุบันจะช่วยให้เห็นความเปลี่ยนแปลงและพัฒนาการในด้านการแพทย์

หัวข้อประเด็น

- แพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎก
- การแพทย์แบบองค์รวม
- การดูแลรักษาสุขภาพร่างกาย
- การดูแลรักษาสุขภาพจิตใจ
- ความสัมพันธ์ระหว่างร่างกายและจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

3 ประเด็น คือ แพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกกับการแพทย์แบบองค์รวม เปรียบเทียบการดูแล รักษาสุขภาพร่างกาย และ เปรียบเทียบการดูแลรักษาสุขภาพจิตใจ ดังนี้ 11.4.1 แพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกกับการแพทย์แบบองค์รวม กระบวนทัศน์ของการแพทย์แผนปัจจุบันที่ได้กล่าวไว้ในบทที่ 2 แบ่งเป็น 2 ทัศนะคือ วัตถุนิยมเชิงจักรกล (Mechanical Materialism) และ ทัศนะว่าด้วยองค์รวม (Holism) โดยทัศนะแรกคือ วัตถุนิยมเชิงจักรกล มองมนุษย์เป็นเหมือนเครื่องยนต์กลไก สามารถอธิบายให้เข้าใจได้ด้วยวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฟิสิกส์และเคมี ชีวิต มนุษย์ถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ เมื่อส่วนใดชำรุดหรือสึกหรอก็จะถูกแยกส่วนออกมาซ่อมให้กลับคืน สู่ภาวะปกติเฉพาะส่วนนั้น ๆ ทัศนะนี้แบ่งมนุษย์ออกเป็น 2 ส่วน คือ ร่างกาย และ จิตใจ แต่ไม่ ได้มองว่า 2 ส่วนนี้สัมพันธ์กัน และแม้ทัศนะนี้จะกล่าวถึงเรื่องจิตใจแต่ก็เป็นจิตใจแบบหุ่นยนต์ที่ ปราศจากความรู้สึกนึกคิด เจตนา และจุดประสงค์ ส่วนทัศนะที่สอง คือ ทัศนะว่าด้วยองค์รวม ทัศนะนี้เชื่อว่า ชีวิตมนุษย์ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ ร่างกายและจิตใจเช่นกัน แต่มองว่าทั้งสองส่วนนี้เป็นของเนื่องกัน มิได้แยกเป็นอิสระ จากกัน การแยกก็เพื่อสะดวกในทางปฏิบัติ แต่หลังจากแยกแล้วจะมีการโยงส่วนต่าง ๆ เข้าหากัน และมองว่าชีวิตมิอาจเข้าใจได้ด้วยวิธีการทางฟิสิกส์เคมีเท่านั้นโดยเฉพาะเรื่องจิตใจไม่อาจอธิบาย ได้ด้วยวิธีการเหล่านี้ ส่วนการรักษาจะมองเฉพาะส่วนไม่ได้แต่ต้องมองทั้งระบบ เมื่อนำหลักแพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกมาเปรียบเทียบกับกระบวนทัศน์ของการแพทย์ แผนปัจจุบันแล้วพบว่า หลักแพทยศาสตร์ในพระไตรปิฎกมีความสอดคล้องกับกระบวนทัศน์ว่า ด้วยองค์รวมในประเด็นที่ว่า ร่างกายกับจิตใจสัมพันธ์กัน แต่ทั้งนี้หลักการแพทย์ในพระพุทธ ศาสนามีความลึกซึ้งกว่าเพราะมีความเข้าใจเรื่องจิตใจอย่างกระจ่างชัดและได้กล่าวถึงเรื่องบาปที่ ถูกเก็บไว้ในใจอันเป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดการเจ็บป่วยทั้งทางร่างกายและทางจิตใจ ซึ่งการรักษานั้นจะต้องใช้ธรรมโอสถคือบุญเป็นเครื่องชำระล้างบาปนั้นออกไปจึงจะทำให้ผู้ ป่วยหายจากโรคได้ 11.4.2 เปรียบเทียบการดูแลรักษาสุขภาพร่างกาย ในหัวข้อนี้จะเปรียบเทียบ 4 ประเด็น คือ ดุลยภาพบำบัดในสมัยพุทธกาลกับยุค ปัจจุบัน เปรียบเทียบยาในสมัยพุทธกาลกับยุคปัจจุบัน การผ่าตัดในสมัยพุทธกาลกับการผ่าตัด ในปัจจุบัน และการขับพิษในสมัยพุทธกาลกับยุคปัจจุบัน ดังนี้ 344 DOU สรรพ ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More