กรรมและวิทยาศาสตร์: ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผล GB 406 สรรพศาสตร์ในพระไตรปิฏก หน้า 313
หน้าที่ 313 / 373

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้สำรวจความสัมพันธ์ระหว่างกรรมในพระไตรปิฎกกับหลักการทางวิทยาศาสตร์ โดยเน้นถึงแนวคิดของเหตุและผล บุคคลทำกรรมดีจะได้รับผลดี ขณะที่กรรมในอดีตชาติเป็นที่ถกเถียงในวงการวิทยาศาสตร์ซึ่งไม่ยอมรับ ด้วยเหตุว่ายากที่จะพิสูจน์ บทความนี้ยกตัวอย่างกรณีของไอน์สไตน์ที่มีฉลาดเนื่องจากบุญด้านปัญญาและความพยายามของนักวิทยาศาสตร์ในการหาคำตอบเกี่ยวกับความฉลาดผ่านการศึกษาโครงสร้างสมอง

หัวข้อประเด็น

-ความสัมพันธ์ระหว่างกรรมและวิทยาศาสตร์
-หลักเหตุและผลในพระไตรปิฎก
-กรรมในปัจจุบันและอดีตชาติ
-กรณีศึกษาไอน์สไตน์
-วิจารณ์การศึกษาแนววิทยาศาสตร์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

กลางปี ค.ศ.1970-1980 (พ.ศ.2513-2523) กองทัพของสหรัฐอเมริกาใช้เงินไปหลายล้าน เหรียญในการค้นคว้าเรื่องพลังจิตนี้ 1 10.6.4 กรรมนิยามกับวิทยาศาสตร์ ความสอดคล้องกันของกรรมนิยามกับวิทยาศาสตร์คือเรื่อง “เหตุและผล” ดังที่กล่าวแล้ว ในหัวข้อ 10.3 ว่าลักษณะความรู้ทั้งหมดในพระไตรปิฎกตั้งอยู่บนหลักเหตุและผล ทั้งเหตุผลในแง่ มุมที่หมายถึงกฎที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ และเหตุผลที่มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายสร้างขึ้นซึ่งในที่นี้ คือ กรรม หมายถึง การกระทำโดยเจตนา กล่าวคือ เมื่อประกอบเหตุคือทำกรรมอย่างนี้ย่อม ได้รับผลอย่างนี้ เมื่อประกอบเหตุคือทำกรรมอย่างนั้น ย่อมได้รับผลอย่างนั้น ดังข้อความที่ว่า “บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น คนทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วก็ย่อมได้ชั่ว” เรื่องของกรรมในพระไตรปิฎกนั้นมีอยู่ 2 ส่วน คือ กรรมในปัจจุบันชาติ และกรรมใน อดีตชาติ สำหรับกรรมในปัจจุบันชาตินั้นวงการทางวิทยาศาสตร์ค่อนข้างจะยอบรับ เพราะพบ เห็นกันได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เช่น เด็กที่ขยันเรียนหนังสือ ทำให้เรียนหนังสือได้ดี ลูกจ้างที่ ขยันทำงานและซื่อสัตย์สุจริต จะได้รับความเมตตาและความไว้วางใจจากนายจ้าง คนที่ฆ่าคนอื่น ตายจะถูกตำรวจตามจับขังคุกเพราะกรรมนั้น เป็นต้น ส่วนกรรมในอดีตชาติที่มาส่งผลในปัจจุบันนั้น วงการวิทยาศาสตร์ไม่ค่อยยอมรับ เพราะคิดว่าพิสูจน์ไม่ได้บ้าง แต่จะพยายามค้นหาสาเหตุในปัจจุบันเพื่ออธิบายผลที่เกิดขึ้นนั้น เช่น พระพุทธศาสนาอธิบายว่า ไอน์สไตน์ฉลาดเพราะบุญด้านปัญญาบารมีที่เขาได้สั่งสมมา จากอดีตชาติเป็นหลัก บุญด้านปัญญานี้จะกลั่นตัวเป็นดวงปัญญาที่สว่างไสวอยู่ ณ ศูนย์กลางกาย ของไอน์สไตน์เอง ซึ่งจะเห็นได้ด้วยการทำใจให้ละเอียดด้วยการฝึกสัมมาสมาธิ เมื่อไอน์สไตน์ ละโลกไปแล้วดวงปัญญานี้ก็ตามติดกายละเอียดของเขาไปสู่ปรโลกด้วยไม่ได้หลงเหลืออะไรไว้เลย นอกจากซากร่างกายที่เปื่อยเน่า แต่ในวงการวิทยาศาสตร์ไม่เชื่ออย่างนั้น นักวิทยาศาสตร์โดยมากเชื่อว่าความฉลาด ของไอน์สไตน์อยู่ที่สมองจึงผ่าตัดนำสมองของเขามาศึกษาเปรียบเทียบกับสมองของคนทั่วไปเพื่อ หาความแตกต่างอันจะนำไปสู่ข้อสรุปถึงสาเหตุแห่งความฉลาดของไอน์สไตน์ เมื่อได้ข้อสรุป แล้วก็หาวิธีการทำให้สมองของคนทั่วไปเป็นเหมือนอย่างสมองของไอน์สไตน์ หากทำได้คน 1 UBC : The history channel (1998), “Psychic Spies” (Produced by Towers Production, Inc.) สมุททกสูตร, สังยุตตนิกาย สคาถวรรค, มก. เล่ม 25 ข้อ 903 หน้า 487 302 DOU สรรพ ศ า ส ต ร์ ในพระไตรปิฎก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More