พระราชกุศลและการบูชาพลีสักการะ : หน้า 4/390

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส) ๔ ถวายในสมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า ให้ทรงพระสถาพรนิรมลในสิริราชมไหศวรรยสมบัติ โดยอุดมสุขสิริสวัสดิ์เกษมสำราญนิราศสรรพพิบัติอุปัทวันตราย ทรงบำเพ็ญพระราชธรรมจริยา รักษาภิบาลโนบายและพระราชกุศลบุญนิธิ ซึ่งเป็นมรรคาวิถีทางสวรรค์และนิพพานให้อุฬาราดิเรก ไพศาล โดยพระบรมราชประสงค์ทุกสิ่งสรรพ ซึ่งจะสัมฤทธิ์โดยเทวานุภาพและวิบากสมบัติส่วน ทิฏฐธรรมเวทนียผล เสร็จมาแต่พระราชกุศลบุญนิธิ นั้นตามวิบากสามารถด้วยประการฉะนี้ ฯ พระราชกุศลเทวตาพลีธรรมิกสักการนี้ เป็นอปริหานิยปฏิบัติ เป็นที่ตั้งแห่งความเจริญสุขสวัสดิ์ วิบุลผล ต้องตามภาษิตที่สมเด็จพระทศพลตรัสแก่มหานามลิจฉวีกษัตริย์ในอปริหานิยธรรมสูตร ปัญจกังคุตตรนิกาย ว่า ยสฺส กสฺสติ มหานาม ฯเปฯ ปูน จปร มหานาม กุลปุตฺโต ฯเปฯ ยา ตา พลิปฏิคคาหกา เทวตา, ตา สกุกโรติ เป็นต้น มีความว่า ดูก่อนมหานาม กุลบุตรผู้ใดผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นขัตติยราชได้มุรธาภิเษกแล้วหรือเป็นรัฐกาธิบดี ครอบครองแว่นแคว้นบริโภคผ่านสมบัติ อัน พระชนกประทานให้ก็ดี หรือเป็นแต่นายเสนา นายบ้าย บายกกอง แม้โดยอย่างต่ำเป็นแต่อธิบดี เฉพาะผู้เดียวในตระกูลนั้น ๆ ก็ดี มาปฏิบัติเทวดาพลีสักการ ยา ตา พลิปฏิคาหกา เทวดา เทพ เจ้าเหล่าใด ซึ่งเป็นผู้รับพลีกรรม คือ อารักขเทวดา ตา สกุกโรติ กุลบุตรมาสักการบูชาเทพเจ้า ทั้งหลายนั้น ด้วยโภคทรัพย์ที่ตนแสวงหาได้มาแล้วโดยธรรมสุจริต เทวดาทั้งหลายนั้น อันกุลบุตร ได้สักการบูชาด้วยเทวดาพลีแล้ว ก็ย่อมอนุเคราะห์กุลบุตรนั้นนั่นด้วยจิตเป็นกุศลไกลจากพยาบาท วิหิงสา ตั้งเมตตาต่อกุลบุตรนั้นว่า จิร์ ชีว ทีฆมาย ปาเลห์ ขอท่านดำรงชีพอยู่นานเถิด จึงเลี้ยง รักษาอายุ อนุเคราะห์ด้วยไมตรีกัลป์ยาณจิตฉะนี้แล้ว วุฑฒิเยว ปาฏิกงฺขา โน ปริหาน เร่ง ปรารถนาความเจริญถ่ายเดียวเถิด ไม่พึงมีความเสื่อม คงจะมีแต่วุฒิ ความเจริญโดยไม่สงสัย เทวดาพลีสักการะเป็นอปริหานิยปฏิบัติซึ่งกุลบุตรผู้ดำรงอิสริยสสถานมีพระมหากษัตริย์ ผู้ได้มรุธา ภิเษกแล้วเป็นต้น จะพึงบำเพ็ญเพื่อวุฒิศุภวิบุลผล ด้วยประการฉะนี้ อนึ่ง พระราชกุศลบุญราศีสุขุบายปโยคสมบัติ ซึ่งสมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า ทรง บำเพ็ญในอภิลักขิตสมัยนี้ นับในอิฏฐิกันตมนาปสังวัตตนิกาปฏิบัติ ให้ ธรรมที่ปรารถนาจึงให้ เจริญจิต เป็นไปด้วยดีแก่ผู้บำเพ็ญเป็นสัมมาปฏิบัติสมด้วย (๑) อง. ปญฺจก. ๒๒/๔๗.