คำอฐิษฐานเพื่อพระราชสมภาร : หน้า 253/390

เกิดมี สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ๒๕๘ คือข้อติดขัดทั้งหลาย จงอย่าได้ถูกต้องพ้องพานซึ่งสยามรัฐมหาชนบทนี้ในกาลไหน ๆ จงบำราศ ไกลด้วยประการทั้งปวง ขอความเป็นผู้ไม่มีโรค ความสุขสำราญ ความเป็นผู้มีอายุยืนนาน แล ความบริบูรณ์แห่งวัตถุทั้งหลายอันเป็นที่ตั้งแห่งวิบุลผลนั้น ทั้งสุขโสมนัสสวัสดีในที่ทุกสถาน จง จงเป็นไปแด่สมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า กับพระบรมราชวงศ์ ผู้ทรงอภิบาล สยามรัฐมหาชนบทนี้ ขอเทพเจ้าผู้สิงสถิตในสยามรัฐมณฑล ตั้งต้นแต่พระราชนิเวศน์ตลอดเขตรัช สีมา ที่สมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า ได้ทรงบูชาแล้วด้วยธรรมพลีแลอามิสพล จงตั้ง ไมตรีจิตอภิบาลรักษาสมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า กับรัฐมณฑล ด้วยนำเข้าไปใกล้ซึ่ง อิฏฐิวิบุผลอันเป็นหิตานุหิตาประโยชน์แลคอยป้องกันซึ่งสรรพโทษอันไม่เกื้อกูลแก่ความเจริญ อย่าให้เกิดมี สิทธมตฺถุ สิทธมตฺถุ เอตสุม รตนตฺตยสุม สิทธมตฺถุ อิท ผล สมุปสาทนเจตโส ។ ขอผลที่กล่าวนี้ จงเป็นผลสัมฤทธิ์ จงเป็นผลสัมฤทธิ์ จงเป็นผลสัมฤทธิ์แด่สมเด็จบรม บพิตรพระราชสมภารเจ้า ผู้มีพระราชหฤทัยเลื่อมใสในพระรัตนตรัยนี้ สมพระบรมราชประสงค์ทุก ประการ เทอญ ขอถวายพระพร