สมเด็จพระญาณสังวรและพระราชธรรม : หน้า 127/390

สมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก ภัตตาหารบิณฑบาต ขัชชะโภชชาหาร และไทยธรรมสมณบริขาร พระราชทานอุทิศส่วนพระราชกุศลแก่เทวดามนุษย์เป็นเทวดาพลี ๑๓๑ ในภิกษุสงฆ์แล้วทรง สรรพสาธารณพลีธรรม บรรณาการ เพื่อให้อนุโมทนาสัมฤทธิ์วิกุลสุขสมบัติ และจะได้ตั้งไมตรีหิโตปเทศกัลยาณจิตประ สิทธิชัยมงคลสิริสวัสดิ์พระชนมสุขศุภวิบุลมนูญผล ถวายสมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าให้ ทรงพระสถาพรนิรมลในพระสิริราชมไหศวรรยสมบัติ โดยอุดมสิริสวัสดิ์เกษมนิราศสรรพพิบัติ อุปัทวันตรายทรงบำเพ็ญพระราชธรรมจริยา รัฏฐาภิบาลโนบายและพระราชกุศลบุญนิธิให้อุฬารา ดิเรกไพศาล เพิ่มพระบรมสมโพธิสมภารสัปปุริสปฏิบัติ ทรงเป็นองค์บรมนาถบพิตรแห่งประชา นิกรทุกหมู่เหล่าเทพทั้งมนุษย์อารักษ์ทุกสถาน ทรงเบิกบานด้วยพระราชกัลยาณเกียรติคุณอดุลย บริสุทธิ์สมดังพระพุทธภาษิตตรัสไว้ในปัญจกังคุตตนิกายว่า สปปุริโส ภิกฺขเว ชายมาโน เป็น อาทิ แปลความว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปบุรุษเกิดในตระกูลเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่ชนเป็นอันมาก คือแก่มารดาบิดา แก่บุตรภริยา แก่คนรับใช้คนทำงานทั่วไป แก่มิตร อำมาตย์ แก่สมณพราหมณ์ เหมือนอย่างมหาเมฆฝนหลวงยังข้าวกล้าให้ถึงพร้อมงอกงาม เป็นไป เพื่อประโยชน์เกื้อกูลสุขแก่ตนเป็นอันมาก” หิโต พหุนน์ ปฏิปชช โภเค พระพุทธสุภาษิตที่อัญเชิญถวายไว้เบื้องต้น แปลความ ทั้งหมดดังนี้ “บุคคลใดได้ปฏิบัติโภคสมบัติ ดำรงฆราวาสวิสัย เกื้อกูลให้เป็นประโยชน์แก่ชนเป็น อันมากเทวดาย่อมรักษาบุคคลนั้น ผู้อันธรรมคุ้มครองรักษาเกียรติคุณย่อมไม่ละบุคคลนั้น ผู้เป็น พหูสูต มีอรรถและธรรมได้สดับมาประกอบด้วยศีลาจารวัตรสถิตในธรรมใครควรจะนินทาบุคคล นั้น ผู้ตั้งอยู่ในศีลธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล มีปกติกล่าววาจาสัตย์ มีหิริอยู่ในใจบริสุทธิ์ดุจแท่งทอง ชมพูนุทอย่าว่าแต่มนุษย์เลย แม้เทวดาและพรหมก็ย่อมสรรเสริญบุคคลนั้น” ด้วยประการฉะนี้ ลำดันนี้ จักรับพระราชทานสรรคุณสมบัติที่ตั้งแห่งสวัสดิมงคลอันพิเศษยิ่งซึ่งได้ชื่อว่า พระมงคลวิเสส มารับพระราชทานถวายวิสัชนา ประดับพระปัญญาบารมีที่แม้ได้ทรงสดับแล้ว ทรงพระปัจจเวกณ์ด้วยพระกำลังพระปรีชาญาณอันสูงส่ง จะทรงมีพระราชปณิธานเพื่อทรงบำเพ็ญ ปฏิบัติพระคุณสมบัติเหล่านั้นให้บริบูรณ์พร้อม และย่อมจะทรงมีพระราชอุตสาหะโดยพระอาการ อันชอบ เพื่อทรงประกอบพระคุณสมับติอันแม้