พระราชดำริของสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส มงคลวิเสสกถา หน้า 19
หน้าที่ 19 / 390

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เน้นถึงพระราชดำริของสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส ในการชักชวนประชาชนให้ประกอบกิจกรรมดี ๆ ยกตัวอย่างกิจกรรมบำเพ็ญทานและการสร้างคุณประโยชน์ให้กับสังคม พระองค์ดำเนินพระราชกิจในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนมีความสุขและเจริญด้วยกุศลทางจิตใจ สอดคล้องกับคำสอนที่ว่าผู้ที่มีน้ำใจและความดีจะดึงดูดให้ผู้อื่นมาร่วมทำดี มีการอบรมเกี่ยวกับศีลธรรมและการรักษาวัดเพื่อให้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของชุมชนเพื่อการเจริญเติบโตทั้งทางจิตใจและร่างกายของประชาชนในพื้นที่นั้น ๆ เปิดโอกาสให้ประชาชนสามารถเข้าร่วมในการบำเพ็ญกุศลอย่างต่อเนื่อง โดยไม่แบ่งแยกศาสนาและวัฒนธรรม

หัวข้อประเด็น

-พระราชดำริของสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส
-กิจกรรมเพื่อสังคม
-การบำเพ็ญทาน
-การสร้างคุณประโยชน์
-ศีลธรรมในสังคม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส) ขวนขวายชักชวนให้ประกอบกิจปราศจากโทษ เพื่อได้ประสบสุขประโยชน์ตามสมควรแก่กาลสมัย อันจะพึงมีอีกส่วนหนึ่งต่างหาก เมื่อทรงบำเพ็ญพระราชกุศลทานบริจาคได้พระราชทานโอกาสแก่ พระราชวงศานุวงศ์ข้าทูลละอองธุลีพระบาทตลอดถึงราษฎร์ให้ได้ช่องโดยเสด็จในการพระราชกุศล เนือง ๆ มาทรงแสดงพระราชอัธยาศัยเผื่อแผ่ทั่วไป ในประชุมชน ตามเยี่ยงอย่างของมรรคนายกผู้ มีจิตใจโอบอ้อมอารี เมื่อบำเพ็ญทานด้วยตนย่อมชักชวนชนอื่นให้บำเพ็ญด้วย ดังที่สรรเสริญไว้ใน เรื่องต่าง ๆ โดยอนุรูปแก่เหตุว่า เอโก อตฺตนา จ เทติ ปรญฺจ สมาทเปติ โส นิพฺพตฺต นิพฺพตฺตฏฺฐาเน โภคสมุปทญฺจ ลภติ ปริวารสมุปทญฺจ ความว่า ทายกผู้หนึ่งย่อมให้ทานด้วย ตนเองด้วย ย่อมชักชวนผู้อื่นด้วย ทายกผู้นั้นจะได้โภคสมบัติทั้งบริวารสมบัติ ในที่แห่งตนเกิด แล้วและเกิดแล้วดังนี้. มหาชนได้พึ่งพระบารมี แล้วและเจริญด้วยกุศลสุจริตสมด้วยภาษิตว่า อรญฺญสม พฺรหาวเน ยถา หิ ปพฺพโต เสโล เป็นต้น ความว่า ภูเขาศิลามีอยู่ในป่าใหญ่ หมู่ไม้ได้อาศัยภูเขานั้นเจริญงอกงามใหญ่โตอยู่ในป่า ฉันใด. ตเถว สีลสมฺปนฺนํ สทฺธ์ กุลปุตต์ อิธ บุตรภรรยาญาติพวกพ้องมิตรสหาย และคนผู้พึ่งเลี้ยงชีพ ย่อมอาศัยกุลบุตรผู้มีศรัทธา ถึงพร้อม ด้วยศีลแล้ว และเจริญด้วยคุณสมบัติ และวิบากสมบัติ ฉันนั้น ตุ้ยสฺส สีลวโต สีล จาค สุจริตานิ จ ชนเหล่านั้น ที่เป็นผู้มีปัญญา ได้เห็นศีลบริจาคและสุจริตของกุลบุตรผู้มีศีลเป็นตัวอย่าง ก็ย่อมจะ นิยมกระทำตาม อิธ ธมุม จริตวาน ครั้นประพฤติธรรมสุจริตอันนำไปสู่สวรรค์สุคติอย่างนั้น แล้ว ผู้ที่ยังใคร่กามคุณารมณ์ ย่อมจะเพลิดเพลินบันเทิงอยู่ในเทวโลก, พระคุณข้อนี้นับเป็นทุติย มงคลอันวิเสสยิ่ง ส่วนปรหิตปฏิบัติ พระราชจริยารัฏฐาภิบาลโนบายนั้น คือ ราชกรณียกิจที่ทรงจัดขึ้นด้วยพระบรมเดชานุ ภาพ เพื่อเป็นประโยชน์คุณแก่พระราชอาณาจักรกับทั้งประชาชนข้าขอบขัณฑสีมาเพียงข้อเดียวนี้ ก็ยากที่จะพรรณนาให้จบลงในกถามรรคกัณฑ์นี้ จะรับพระราชทานพรรณนาแต่การที่ได้เป็นไป แล้วในขวบหลัง ตั้งแต่ กันยายน ร.ศ. ๑๑๙ ถึง สิงหาคม ร.ศ. ๑๒๐ โดยเอกเทศเท่านั้น ฝ่ายพระพุทธจักร ได้ทรงพระราชดำริโดยพระราโชบาย จะให้วัดทั้งหลายได้มีผลประโยชน์เกิดขึ้น ในพระอารามและที่ธรณีสงฆ์นั้นเอง เพื่อเป็นเครื่องรักษาวัดให้ทรงอยู่ได้ ในที่ไม่เป็นทำเล โปรด เกล้า ฯ ให้ตัดถนนเข้าไป ทำให้เป็นทำเล เมื่อที่
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More