สมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราช : หน้า 142/390

สมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก ๑๔๖ สมณบริขาร ในภิกษุสงฆ์แล้วทรงพระราชทานอุทิศส่วนพระราชกุศลแก่เทวดามนุษย์เป็นเทวดา พลี สรรพสาธารณพลีธรรมบรรณาการ เพื่อให้อนุโมทนาสัมฤทธิ์วิบุลสุขสมบัติ และจะได้ตั้ง ไมตรีหิโตปเทศกัลยาณจิตประสิทธิชัยมงคลสิริสวัสดิ์พระชนมสุขศุภวิบุลมนุญผล ถวายสมเด็จ บรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าให้ทรงพระสถาพรนิรมลในพระสิริราชมไหศวรรยสมบัติ โดยอุดม สิริสวัสดิ์เกษมนิราศสรรพพิบัติ อุปัทวันตรายทรงบำเพ็ญพระราชธรรมจริยารัฏฐาภิบาลโนบาย และพระราชกุศลบุญนิธิให้อุฬาราดิเรกไพศาล เพิ่มพระบรมสมโพธิสมภารสัปปุริสปฏิบัติ ทรงเป็น องค์บรมนาถบพิตรแห่งประชานิกรทุกหมู่เหล่าเทพทั้งมนุษย์อารักษ์ทุกสถานทรงเบิกบานด้วยพระ ราชกัลยาณเกียรติคุณอดุลยบริสุทธิ์สมดังพระพุทธภาษิตตรัสไว้ในปัญจกังคุตตนิกายว่า สปปุริโส ภิกขเว ชายมาโน เป็นอาทิ แปลความว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปบุรุษเกิดในตระกูลเป็นไป เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่ชนเป็นอันมาก คือมารดาบิดา แก่บุตรภริยา แก่คนรบใช้ คนทำงานทั่วไป แก่มิตรอำมาตย์ แก่สมณพราหมณ์ เหมือนอย่างมหาเมฆฝนหลวงยังข้าวกล้า ให้ถึงพร้อมงอกงาม เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลสุขแก่ตนเป็นอันมาก” ฉะนั้น หิโต พหุนน์ ปฏิปชช โภเค บุคคลใดได้ปฏิบัติโภคสมบัติ ดำรงฆราวาสวิสัย เกื้อกูลให้เป็นประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก ต์ เทวตา รกฺขติ ธมฺมคุตต์ เทวดาย่อมรักษาบุคคลนั้น ผู้อันธรรมคุ้มครองรักษา พหุสสติ สีลวตูปปนน ธมฺเม ฐิติ น วิชหาติ กิตติ ។ เกียรติคุณย่อมไม่ละบุคคลนั้น ผู้เป็นพหูสูต มีอรรถและธรรมได้สดับมาประกอบด้วยศีลาจารวัตร สถิตในธรรม ธมฺมฏฺฐ์ สีลสมฺปนฺนํ เนกข์ ชมโพนทสุเสว ใครควรจะนินทาบุคคลนั้น ผู้ตั้งอยู่ในศีลธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล มีปกติกล่าววาจาสัตย์ มีหิริอยู่ใน ใจบริสุทธิ์ดุจแท่งทองชมพูนุท เทวาปี น ปสนฺติ สจฺจวาที หิรีมน์ โก ต์ นินทิตมรห พรหมุนาปิ ปสํสิโต อย่าว่าแต่มนุษย์เลย แม้เทวดาและพรหมก็ย่อมสรรเสริญบุคคลนั้น ด้วยประการฉะนี้