มงคลคดีที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 129 : หน้า 129/356

ประโยค๙- มงคลคดีที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 129 ปฏิสมภิณก." อนุภูมินิกเขปผลนั้่วว่า "พระภูฏาจักกล่าวคำเป็นต้นว่า ปริมาณโท นี้ เพื่อแสดงความแปลกกันแห่งวา ๒ มือเทวดาา เป็นต้น. กิรกรรมที่พร้อมด้วยสมภาร ต่างโดยเป็นกรรมไม่นำสัตว์ ออกจากกุบ และกรรมานสัตว์ออกจากกุบ ชื่อว่า เป็นเหตุแห่ง สังกิสนและวิสุทธิ เหตุนัน วาเทิ่่ แม่เมื่อปฏิสมเหตุแห่งสังกิสน และวิสุทธิ ก็ถือว่า ปฏิสมกรรม. ส่วนในอรรถกถาสุมณฑลคลิสินี ท่านกล่าวว่า "แม้วมาก ก็ชื่อว่าเป็นเหตุแห่งสังกิสนและวิสุทธิ เพราะวิบากเป็นเหตุแห่ง สังกิสนและวิสุทธิ์จุดกรรม เหตุนัน เจ้าลักษมีมาก่อน เมื่อกล่าวว่า "สัตว์ ทั้งหมดไม่มีเหตุ" เป็นต้น ชื่อว่า ห้ามแก่มรรรรและวิปทั้ง ๒." [๒๒๒] อรรถกถาสมบุญสูตร และอรรถกถาสมบุญใน ตติยวรรคฤกนิดนวดอังคุตตรนิกายว่า "ก็เนเหล่าได้ ถืออิทธิ ของเจ้าลักห์ คนนัน นั่งสาธยาย พิจารณาอยู่ ในสนามที่อยู่กลาง คืนและสนามที่พักกลางวัน เมื่อชนเหล่านั้น สายายพิจารณาลักขิ นันอยู่ว่า เมื่อบุคคลเหล่านั้น บาปอ้อมไม่อ๋ออ้นบุคคลอื่น เหตุ ไม่มี ปัจจัยไม่มี สัตว์ตายแล้วอ่อนขาดศูนย์ ดังนี้ มิจาลาสต ย่อม ตั้งมั่นในอารมณ์นัน, จิตยอดอารมณ์เป็นอันเดียว, ชวนจิตทั้ง หลายอ้อมเล่นไป ในชวนจิตที่ ๑ ชนเหล่านั้น ยังเป็นผู้แก้ไปได้, ในชวนจิตที่ ๒ เป็นต้นนั้น คืออย่างนัน. ในชวนจิตที่ ๓ ชนเหล่านั้น แม้ *อ. ส. วิ. ๑/๒๐๓. ๒. มิน. ปล. ๑/๒๓๙.