ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๔- มั่งคั่งที่นี่นี้แปล เล่ม ๒ - หน้า ๔๒
[เรื่องพระเจ้ากุญแจวาทนะที่ ๑]
๑๔๕ พระราชมารโอรสของพระเจ้าพิมพิสารพระนามว่าโพธิ
ให้สร้างปราสาทชื่อโถกนก มีรัศมีเหมือนปราสาทอื่นนับพันฐานะ
เป็นประหนึ่งว่าตออยู่ในอากาศ ครัสามช่างว่า ปราสาทรูปอย่าง
นี้ ท่านเคยนำหรือ ? หรือว่านี่ เป็นศิลปะอันแรกของท่านโดยแท้"
ช่าง. ขอเดชะ เป็นศิลปะอันแรกแท้จริง.
พระราชมารทรงดำรัสว่า "ถ้าช่างนี้ฉันทปราสาทรูปอย่างนี้
แม้แก่ผู้อื่น ปราสาทนี้ จักไม่อัศจรรย์ ควรที่จะนำช่างนี้เสีย
ตัดมือเทาของเขาเสีย หรือวิตันยัตตาของเขาเสีย"ดังนี้แล้ว จึง
ครัสบอกเรื่องนั้นแก่ท่านนพผู้สังเกตทฤษฎี ปีลาทของพระองค์.
มากพูดว่า "ผู้มีศิลปะ หามีได้, เมื่อเราเห็นอยู่ เขาจะอย่า
ฉันหวายเสียเลย" ดังนั้นแล้ว ได้ให้สัญญาแก่วง. ช่างพูดว่า "นาย
ท่านบอกแก้ข่าวเจ้า (นิวา) ทำการดีแล้ว ข้าพเจ้าก็รู้ที่ควรทำ
ในเรื่องนี้." ตอบวันหนึ่ง พระราชมารถามว่า "งานงานใน
ปราสาทสำเร็จแล้วหรือ ? "
ช่าง. ยังไม่สำเร็จ พระเจ้าข้า การงานยังเหลืออยู่มาก.
พระราชมาร การงานซื้ออะไร ? ยังกำอยู่
นายช่าง. ข้าพระองค์จะทูลในภายหลัง ขอพระองค์ได้โปรดให้
คนขนมิแท่งที่ไม่มีแก่นมาก่อนเถิด พระเจ้าข้า.
พระราชมารนั้น ก็ให้คนไม้หล่านั้นมาแล้ว.
๑๘. แต่ในอรรถกถาธรรมบทว่า ชื่อสัญชีวานุปร. ๒. Signal