พระราชาและกิจกรรมล่าเนื้อ : หน้า 233/356

ประโยค ๕ - มังคลดิทที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๒๓๓ กิจกึ่งหลายมีกิจกรรมเป็นต้น ทรงมีกมนุษย์เป็นบริวาร ได้เสด็จไป ล่าเนื้อทุกวัน ภายวันหนึ่ง มนุษย์ทั้งหลายประชุมปรึกษากันว่า "ทำ ไฉนหนอ? พวกเราพึ่งอุทยานอัญชวนต์กัน คิดประวัติ ด้อน เนื้อทั้งหลายออกจากป่า ให้เข้าไปในอุตยานนั้นแล้วปิดประตูเสีย กราบทูลแต่พระราชา แล้วพึงทำงานของตน" ดังนี้แล้ว จัดแจง อุตยานเสร็จแล้ว เข้าไปา วัดดีมีประมาณโยชน์หนึ่งไว้ ในกาลนั้น พระโพสิตตัวเป็นเนื้อชื่อ นนทนะ พามารคาดิลา ไปอยู่ในพุ่มไม้เล็ก ๆ พุ่มหนึ่ง เห็นมนุษย์เหล่านั้นแล้ว คิดว่า "ในวันนี้เราจะสละชีวิตให้ชีวิตแก่ มารคาดิลา" แล้วกล่าวว่า "ท่านทั้งหลายพึงเป็นคู่ด้วยอุปะญายอย่างหนึ่ง" ฉันจึงให้ชีวิตแก่ท่านทั้งหลาย เมื่อพุ่มไม้พึงอพฤกพามมนุษย์ออกแล้วเท่านั้น ฉันก็รวิ่งออกไป; เมื่อเป็นเช่นนั้น มนุษย์เหล่านั้นสำคัญว่า "ในพุ่มไม้เล็กนี้ก็เนื้อเดียวกัน" ถ้าไม่เข้ามายุ่มไม้ ไม่เห็นท่านทั้ง ๒ ขอท่านทั้ง ๒ จงเป็นผู้ไม่มีประมาณเกิด" ให้มารคาดิลาออกโทษแล้ว เตรียมจะวิ่งไป เมื่อพุ่มไม้พึ่งออฤกพามมนุษย์ออกแล้วเท่านั้น ก็ออกจากพุ่มไม้ขึ้นเข้าไปในระหว่างเนื้อทั้งหลาย มนุษย์แม่เหล่านั้น ก็มีความสำคัญอย่างนั้น เหมือนกัน จึงไม่เข้าไปยุ่มไม้บ่่น ต้อนเนื้อทั้งหลายให้เข้าไปยังอุตยานแล้ว กราบทูลแต่พระราชา ได้ไปสู่ที่ของตน ตั้งแต่วันนั้น พระราชเสด็จไปยังเนื้อด้วยตนเองทีเดียว แล้ว ทรงถือมา หรือในกาลบางที ทรงส่งคนไปให้นามา เนื้อเหล่านั้น