พระอานนท์และการอุบัติแห่งพระพุทธเจ้า : หน้า 53/356

ประโยค ๔ - มังกรคลาคล่ำปีนี้เป็นเปล ลม ๒ - หน้าที่ ๕๓ นามของพระอานนท์ว่า "เอกปัตต." พระอานนท์เอกปัตตนี้น คิดว่า "ด้วยอุบายนี้" เราจักได้ฟังการอุบัติแห่งพระพุทธเจ้าเป็นแน่" ดังนี้แล้ว ให้ครูของคนเรามาเรียนเพลงขันเเสล (ลอซ่อน) แม่พังพาน ใหญ่ เหนือหลังน้ำในแม่น้ำคา ยกฝั่งนี้ไว้บนพังพานนั้นแล้ว ให้ขับ (เพลง) ในวันอุโปรษณาก็ถึงเดือน. ธิดานั้น ฟ้อนขับอยู่บน พังพานนั้น. ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้น ต้องการจะจับนานาคามวิกา จึงจับ ตอบด้วยกำลังปัญญาของตน ๆ พระอานนปฏิสรเพลงตอบนั้นเสีย. เมื่อมหานาควิกานั้นขับอยู่บนอย่างนี้ทุกกี่เดือน พุทธชนะ ๑ ลงไป แล้ว. ครั้งนั้น พระศาสดาทรงอุบัติในโลก เมื่อทรงตรวจดู (สัตว์) โลกในเวลาใกล้รุ่งวันหนึ่ง ทรงทราบเหตุนี้แล้ว เสด็จไปประทับ นั่ง ณ คงไมชักด้นหนึ่ง ใกล้กรุงเทพารามธี ทอดพระเนตรเห็นนาคพ ชื่ออุครคะกำลังเดินไปเพื่อจะขับ (เพลง) ตอบ จึงพระสรีรัลว่า "เธอจงมาข้างนี้ (ก่อน). " เขาเข้าไปฝ่าพระศาสดา อันพระศาสดา ตรัสถาม จึงกราบทูลเพลงขับตอบของตน. พระศาสดาตรัสว่า "อุดตะ นั้นไม่ใช่เพลงขับตอบ" ดังนี้แล้ว โปรดให้ขาเรียน เพลงขับตอบ. เขาตั้งใจเรียนเพลงขับตอบนั้น (ก็ได้) เป็นโลกบาล แล้วจึงได้ไป. ครั้งนั้น นาคนาวิกา ขับ (เพลง) ด้วย ๒ คาถาว่า [๒๕๙] "ผู้เป็นใหญ๋แหง่ะอะไรเล่า ชื่อว่านางร้าย ? อย่างไรเล่า พระราชา ชื่อว่าสุริยันพระ เสียดร ? อย่างไรเล่า ชื่อว่าสุริไปปราศแล้ว ?