ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๕- มั่งคลีถักนี้นี่แปล เล่ม ๒ หน้า ๒७
เธอคิดว่า "พระผู้มีพระภาคทรงอนุญาตไตรจริวไว้ (คือ) ผ้าสังฆาฎิ
๒ ชั้น อุดตราสงค์ชั้นเดียว อันตรวาสงค์ชั้นเดียว, กี่อันตรวาสงค์ของ
เรา พื้นนี้จะดูแลก็ ถักอะไร เราพึ่งทาบผ้าไป (เมื่อเช่นนี้) โดยรอบ
ก็กลายเป็น ๒ ชั้น, ตรงกลางก็เป็นชั้นเดียว ดังนี้แล้ว จึงทาบผ้าปะ.
พระศาสดาทรงทราบเรื่องนั้น จึงทำเหมือนเสด็จจากไปในวิหาร
เสด็จเข้าไปหาภิกษุนั้นแล้ว ศรสวามว่า "ภิญ" เถรทำอะไร ?
ภิญ. บ้านตะพร้ามพระภาค บ้านพระองค์ท่านผ้าประะ พระเจ้าข้า.
พระศาสดาตรัสว่า "สีละ ๆภิญ" ดีณภิญเธอทาบผ้าเปะ
ดังนี้แล้ว ศรสเรียกภิญฺทั้งหลายมาแล้ว [ทรงอนุญาต] ว่า "ภิญฺ
ทั้งหลาย เราอนุญาตผ้าสังฆาฎิ ๒ ชั้น อุดตราสงค์ชั้นเดียว อันตร-
วาสกชั้นเดียว แห่งผ้าใหม่ (และผ้า) ที่อรว่นว่าใหม่ สงฆ์ภิญ ๔
ชั้น อุดตราสงค์ ๒ ชั้น อันตรวาสก ๒ ชั้น แห่งผ้าที่เก็บไว้ในวังดู
(ผ้าเก่า) พึ่งทำอุตสาหะในผ้าบังสุกุลตามต้องการ, พึ่งทำอุตสาหะใน
ผ้าที่ตกตามร้านตลาด, ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตผ้ะเปะ ผ้าชุ รังดูม
ลูกดูม ผ้าทำให้มันคง."
[แก้รอ]
๑๓๔ บรรดาบทเหล่านี้ บทว่า อตตกุปปาน ได้แก่(ผ้า)
ที่ซักแล้วครั้งเดียว. บทว่า อุดตรถาน ได้แก่(ผ้า) ที่เก็บไว้ในอัง
ดูก คือ นาน. มีคำที่รสรไว้ว่า "แห่งผ้าที่มีวัสดุอันไปแล้ว (คือ