ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มังคลดiddiที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้า 61
ขันทปวฤษฎ พระเฑาะห์แม้วราบแล้ว ถึงมีจิตผ่องใส นั่งฟัง
แต่ธรรมอย่างเดียว กำลังพิชิตได้กล้าประทับแล้ว. ท่านพิจารณาภิศาลดัง
ต้นแต่ผงเหตุที่อุปมามา มาเป็นไข่เกิดขึ้นว่า "เรามีสรณสุขมิ"
พิบาลหายเข้าไปสู่สุขีพร้อมด้วยจิตปบท. พระเฑาะห์ได้เออกคตา
จิต เจริญวิปัสสนาแล้วบรรลุพุทธะในที่นั้นนั่นเอง.
เรื่องพระปธานิยมะมาในรุกกถาพาสุตรเป็นต้น.
[๕๕] คำนิยามเจ้าหน้าที่ว่าไว้ ด้วยสามารถปฏิญญาก็สามารถปฏิญญาก็อธิบายการสังศิ
อย่างถูกฤษฎี.
กในรุกกถาถ้วนหลาย มีรุกกถาถูกปุรึปิยกายเป็นต้น ท่าน
กล่าวว่า "ปฏิญญาสังศิ" ชื่อนานครสสุทธ. จริยอยู่ ปฏิญญา-
สังศิฉันั้น ท่านเรียกว่า เทสนาสุทธิ เพราะบริสุทธิ์ได้ด้วยการ
แสดง, ในฎิกุริยาสังศิฉาบเป็นต้นนั้น และในฎิกุปรวจีสา
วุทธ์มรรต ท่านกล่าวว่า "ศิละอ้อมรสุทธิ"ได้ด้วยคุณชาตันนั้น
เหตุนี้นัท คุณชาตนันิ ชื่อว่าเครื่องรสุทธิ์คืออธิษฐานตามธรรม ชื่อว่าเทพนาสุทธิ. และพึงเห็นการสังเคราะห์แม้วูานวิธี (การอยู่รวม) ด้วยเทพนาวิธี (การแสดง) โดยแท้
ในคำว่า เทสนาสุทธิ นี้. ส่วนการแสดงอาบัตินเป็นมูล ท่านสังเคราะห์
ด้วยสามารถปฏิญญาว่าไม่เป็นภิกษุ ในฎิกุใหม่ท่านกล่าวว่า "การ
อยู่รวมดี" การปฏิญญาไม่เป็นภิกษุ ของภิกษุผู้นูล้อขาด
แล้วดี-d ท่านสังเคราะห์เข้าด้วยเทสนาคัพ ในคำว่า เทสนาสุทธิ นี้.