เรื่องราวพระเถระและการปฏิบัติ : หน้า 63/356

พระเถระนันทนั่ง (ตามที่เขามัดไว้) เจริญวิปัสสนาตลอดสัปดาห์เป็นพระอนาคามี จิตติ ณ ที่นันทนะแห่งในพรหมโลก. [เรื่องพระเถระอุ่ง] [๒๑] โจรอีกพวกหนึ่ง มัดพระเถระรูปหนึ่งด้วยเถาวัล แล้วให้นอนในดงในเกาะต้มขมิ้น พระเถรรูปนั้น เมื่อไฟป่าลามมาอยู่ ก็ไม่เดือดร้อน (หัววุ้น) ปล่อยวางวิปัสสนาเป็นพระอริยชีวิตสมสีสี ปริญพานแล้ว. เพราะฉนั้นนั้น กุลบุดผู้มีศรัทธาแม่ม. เมื่อจะทำปาฐุโมกบงสรงสีให้บริสุทธิ์ พึงยอมเสียสละชีวิต ไม่พึงทาลงสีสรง อัน พระโลกันตกรงบัญญัติไว้. [อธิษฐานงบสงคราม] [๒๒] ส่วนอิทธิฤทธิ์สงครามสีอย่างรสุทธิ์ เมื่ออภิกษุพิจารณาเห็นอาทิตย์ในอสงฆ์และอิงศรในสงคราม โดยปกติ. จริงอยู่ ภิกขุน เห็นอานิสงส์ (ในสงคราม) โดยเป็นความกมล ม และอธิษฐาน (ในอสงคราม) โดยเป็นภัย ย่อมบำเพ็ญภิกษาได้ด้วยวิธีอธิษฐานหรือสงครามสีสน. ก่อที่ทิพและอานิสงส์ (ในสงครามอสงคราม) พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ ในปุจฉาสิ่งเคย๗สูตร สหายคนวรรค อย่างนี้ว่า