การสักการะมารดาบิดาในอรรถถากฤตียุติศสูตร : หน้า 331/356

ประโยค ๔ - มังคลัตถ์ที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ที่ 331 โลกนี้ ชนเหล่านั้นใด ย่อมชื่อว่าวุฒรบ้าง ภริยาบ้าง ทาสบ้าง คนใช้บ้าง ของมารดาและบิดานั้น พรหมณ์ หมู่ชนมิอุตเรและภริยาเป็นกันนี้ เรียกว่าว่า คบได้ ถือ พรหมณ์ เพราะฉะนั้น คบได้คือ อันมารดาบิดาควรสักการะ ฯลฯ บริหารให้เป็นสุขโดยชอบ." (๒๔๕) ธรรถถากฤตียุติศสูตรนั้นว่า "บรรดาบทเหล่านั้น สองบทว่า อโถ หยี ควรว่า กิณฑนี้ (มาแล้ว, เกิดแล้ว) แต่ มารดาบิดนี้. บทว่า อาหุตโต แปลว่า ม้าแล้ว. บทว่า สมภูโต แปลว่า เกิดขึ้นแล้ว." อรรถถากฤตียุติศสูตร ในสัตตกนิบาต องคุตนินายนันแล ว่า "มิตรทั้งหลายปฏิบัติผิดในมารดาบิดเหล่านั้น ย่อมบังเกิดในอบายทั้ง ๔ มนตรเป็นต้น, เพราะฉะนั้น มารดาบิด ย่อมไม่ตามผา แมกจริง, ถึงอย่างนั้น ก็อยเป็นปัจจัยแห่งการตามผา, มารดาบิด พระผู้มีพระภาค ตรัสเรียกว่า 'อาหูในย่อคล' ด้วยอรรถว่าจะตามผา นั้นแล ด้วยประการฉะนี้." ฤทธาปฏิเสธคฤหัสฎู "องค์น้ำบ คือ ของบูชาโดยเอื่อเฟือ ชื่อว่า อานูนะ ได้แก่สักการะ." อรรถถากฤตียุติศสูตรว่า "ชนเหล่าใด ย่อมควรซึ่งของคำนับ เหตุฉนั้น ชนเหล่านั้น ชื่อว่า อาหูในย. แท้จริง มารดาบิดา ย่อมควรซึ่งของคำนับ เพราะเป็นผู้มือพระมาณก มัฑรบูชาทั้งหลาย." อรรถถากฤตียุติศสูตรว่า "บทว่า คบกฤติคู ได้แก่ หมู่ชนมี (อัปเดต: ข้อผิดพลาดแก้ไขให้สมบูรณ์)