เรื่องโคนันทวิสาสา : หน้า 170/356

ดั้งนี้แล้ว ทรงนำดีดนามาว่า [เรื่องโคนันทวิสาสา] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์บังเกิดในกำเนิดโล ในกรุงศักดิ์สลา ส ครั้งนั้น พราหมณ์ผู้หนึ่งได้โคนันในสำนักงานของชนผู้ให้กัณจนา แต ในเวลาที่ยังเป็นลูกโคอ่อนอยู่ จึงนานนามว่า “นนทวิสาสา” ตั้งไว้ ในตำแหน่งเพียงดั่งบุตร เลี้ยงดูคู่ควายและแพะเป็นต้น โคนันวิสารนั้น เรืองวันแล้ว ส่งสารพราหมณ์ จึงกล่าวว่า "ไปเถิด พราหมณ์" งบอกว่า "โคพลิทธ์ (โคจี๋, มีลังกัล) ของข้าพเจ้าจักลากเทียน ๑๐๐ เล่ม ซึ่งผูกติดกันไปได้" ดังนี้แล้ว จึงทำการพันด้วยทรัพย์พันหนึ่งกับโควิณเศรษฐี." ฝ่ายพราหมณ์ ไปบอกอย่างนั้นแล้ว บรรทุกเกวียน ๑๐๐ เล่ม ด้วยทราบ กรวด และก้อนหินเป็นตัน ขอดไว้โดยลัง ผูกติดต่อ กันด้วยเชือกสอดไม้คั่นไว้ล้อ เอาเชือกผูกปลายแอกหนึ่งที่ฐูป เกวียนเล่มหน้า ลอดไม้ค้ำไว้ โดยประกายที่มีโคตัวเดียวเข็นไป ปลายแอกจะไม่กระดิ้ง ไม่ขยับไปข้างไหนบ้างแล้ว จึงเทยมโค นันทวิสารที่ปลายแอกอันนั้น นั่งบูชาในกิริยา เว้นเรื่อง เอ็ง ขอ (คาถา) โคนันซึ่งไม่จาก ง ด้วยว่าว่าโกง ว่า "เจ้โคโกง ง ไป, เจ้าโคโกง งเป็นไป" ตั้งนี้ โคนันวิสาร ได้ยินเสียงที่ไม่น่าพอใจ จึงได้ยินนั่งอยู่ในที่นั้น นั่งออ. พราหมณ์แผ่ (เขา) ด้วยทรัพย์พันหนึ่ง ไปเรือนแล้ว นอน เศร้าเสียใจ โคนันวิสาร เที่ยวไปมาหืนพราหมดนั้นเศร้าเสียใจ