ความสำคัญของปัญญาในพระพุทธศาสนา : หน้า 19/356

ประโยค ๔ - มังกัลติที่เป็นแปล เล่ม ๑ หน้า ๑๙ เปลืองพราหมณ์จากทุกข์ ด้วยประกาศฉะนี้ ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระภาคจึงตรัสไว้ในอภิปรายว่า:- "เราเมื่อพิสูจน์ด้วยปัญญา จึงเปลืองพราหมณ์ จากทุกข์ได้ ผู้นี้จะเสมออภินิหารด้วยปัญญา ไม่มี"; นี้เป็นปัญญามีของเรา." แม้นอรรถกถาอัฏฐสาลี ก็กล่าวว่า "ความเป็นปัญญามี ของพระโพธิสัตว์ผูแสดงงูอยู่ญาณในฤา คำว่าอภินิหารมี" ก็การกล่าว (แก้) ปัญหาเห็นนั่นน่ะด้วยพระพุทธสิลา หาใช่ กำลังแห่งชาติไม่เลย, หาใช่กำลังแห่งโคตร สกุล ประเทศ ยศ และทรัพย์ไม่; ที่แท้ เป็นกำลังของปัญญา. เพราะวาติบูมิปัญญา เจริญวิปัสสนาแล้ว ย่อมเปิดประตู คืออธิษฐาน เข้าสุค พระนิพพานได้, ย่อมแทนตลอดสวรรค์นามบง ปัญญาเท่านั้นประเสริฐ สุด, ธรรมที่เหลือ ล้วนเป็นบริวารของปัญญานั้น. ด้วยเหตุนี้น่ะ สร้างสกาดาดู้อำนาจคลายกะออมแห่งเทวดา ถาม อย่างนี้ว่า :- "ท่านผู้ลาภังทั้งหลาย กล่าว สีล ๑ สีติ ธรรมของสัตบุรุษ ๑ ปัญญา ๑ ว่าอะไร ประเสริฐกว่ากัน?" ๑. อัญญาสถินี ๕๔-๕๕. ว่า ปัญญา วิจัยนโหติ... ๒. ถ้ามิใช่บุคคลเป็นอัญญาบท ว่าธรรมอื่นของเราที่เสมอกับปัญญาไม่มี, ๓. ตถากิณ ๔๕.