พระมหากัสสะตะและการแสวงหาในพระธรรม : หน้า 84/356

Here is the extracted text from the image: ประโยค๕- มังคลดิถีปีนี้เปนปแล เล่ม ๒ - หน้าเท่า 84 ฉส นี้คันนี้เหมือนกัน. มิตรสหายและวัตรมีประจุญบูติสุดอ เป็นต้น ท่านถือเอาด้วยอาทิศว่าปัญญาปดอริยาทิฏฐิ. มาว่า อุทธคุยุทธโมโลน คือด้วยสามารถอฏิญาณ ได้แก่ด้วยสามารถ ไม่ขัดจงต่อข้อปฏิบัติอันนิยมตามฉบับดังนี้ ฯ. [๒๕๔] ก็อธิษฐานปรุสบสุทธิ์ พระอรรถาธาวัชกล่าวว่า "ปริยฏิฐิเท" เพราะบรรสุทธิ์ได้ด้วยการแสวงหา ของภิกษผู้ละ อนนตานแล้ว ต้องป้องทั้งหลายให้คื่นดีโดยธรรมสามออ. บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า อนสัน คือการแสวงหาอันไมควร ได้แก่การแสวงหาเปื้อนที่ไม่เหมาะ ด้วยสามารถถอดสนธรรม มี เวชกรรมตามที่กล่าวแล้วเป็นต้น และด้วยสามารถอเวริทธิ์มีออ ลงเป็นต้น. บทว่า ปายย แปลว่า วันแล้ว, อธิษฐานว่าไม่ทำ, เพราะฉะนั้น ธรรมจักกมุ่งจะทำอชีวะให้หมดดอก เมื่ อด อาหาร ก็ไม่พึงทำแม้จตใการแสวงหาอันไม่ควรให้เกิดขึ้น, จจะ ป่วยกล่าวไปถึงความฉันรนทางกายและวาจาแล้ว, ภูมิพึงเป็นด พระมหากัสสะตะ ผู้อยู่ในจริญพวิหาร. [เรื่องพระมหากัสสะตะ] [๒๕๕] ดังได้กล่าวมา ในคราวทุบบิกัย พระมหากัสสะตะนั่น เดินทางไป มีภารำบากอ่อนแรง เพราะขาดอาหาร และ เพราะลำบากในหนทาง จึง (แฉ) นอนพักโนนั้นมะง่วงซงผลิตผล ต้นหนึ่ง. ผลมะง่วงเป็นอันมากหลบอยู่ในนี้น ฯ. ครั้งนั้น อูกาสก ผู้ตนคนหนึ่งพบพระเณร รู้ว่าเมือ่ล่า จึงให้พระเณรดื่มอิ่มฟนพนะ