การถือมิติในพระพุทธศาสนา : หน้า 68/356

Here is the text extracted from the image: ประโยค ๔ - มังคลิตถิ์นี้เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๖๘ ถือศูณฑน์มิติ ในรูปปฐมสตรและบุรษเป็นต้น ชื่อว่าการถือมิติ [๒๖๒] ย่อมมาในรถถอดถอนกิตติปรับสูตรว่า "การถือ" โดยอนุพัชฌนะ และถือโดยมินิตว่า มืองาม เท้าม เป็นอาทิ ชื่อว่าถือมิติ โดยอนุพัชฌนะ อีกอย่างหนึ่ง การรวมถือ ชื่อว่าถือโดยอนุพัชฌนะ การรวมถือ ย่อมถือรูปหมดทุกอย่างเช่นเดียวกันนั่นเอง (ชูบ) การรวมถือ ย่อม แยกถือส่วนนี้ ? ในอวัยวะทั้งหลาย มีมืมือเท้าเป็นต้น บทว่า นิมิตฏุสุทเทสดิ์ คือ อันสวยแล้ว ได้แก่ ดิดแล้ว ด้วยความ ยินดีมิติ กรรมวิญญาณ ชื่อว่า วิญญาณ. บทว่า อาทินวะ คือ ทุกอันจะพิสูจุดในนรก หลายแสนปี บทว่า อโยสุญฺญา แปลว่า ด้วยหาทางหลัก, โสดนทร์ คิอว่าอภิกญฺญูอเนส แล้วด้วยสามารถ แทงช่องทั้ง ๒ แล้วดึงลงไปที่เฝ้ดิน มานินทรีย์ ชื่อว่าถิ่นภูญ คว่านแล้ว ด้วยสามารถสอดมิติทัดเล็บเข้าไป แล้วจงดึงให้ดกไป พร้อมด้วยโครงภูบ. ชิวหินรีย์ ชื่อว่าถิ่นภูญก้อนแล้ว ด้วยสามารถ ติ๊ดินที่ต่อกันให้ดไป. บทว่า สตูตฺย ควรว่า กายทิรฺย์ ชื่อว่าถิ่นภูญเชือแล้ว ด้วยสามารถชำระกายประสาท ด้วย พร้าเสมาใหญ๋ให้ดไป. ความนอนยังลงสู่ความหลับ ชื่อว่าความ เป็นผู้หลับ. ภาวะคือวัตกังหลายบำบากบรรจงบอกถึงสังมเทก (ทำลายสมง) พระผู้พระกฤษะแสดง ด้วยอสองบทนี้ว่า 'สุขุ ฏินเทยุย." อ. สท. ป. ๓/๒๑