การสงเคราะห์ตามธรรมและมงคล : หน้า 328/356

ประโยค ๔ - มังลิคัลทีปนี้เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๓๒๘ และในที่ ๆ คนยืน ฉันใด, ภรยาไมใช่ฉันนั้น มิดีเบิกบาน ยังถือทั้งมวลให้สำเร็จ" เพื่อแสดงความเป็นผู้ปราศจากความเกี่ยวข้องนั้นนั้นแน่ โดยธรรมอันตรงกันข้ามและโดยธรรมอันคล้อยตาม. 【การสงเคราะห์อีกนึ่ง】 [๓๘๐] อีกนึ่งหนึ่ง การสงเคราะห์ด้วยการให้ การกล่าวอ้อม คำไพราะ และการประพฤติประโยชน์ที่เป็นธรรม ชื่อว่า การสงเคราะห์ การสงเคราะห์นี้เป็นอย่างไร ? คือการให้สละบาปในวันอุโบสถว การให้คุณธรรมในวันนักธรรม การทำมณคลาให้ในวันมงคล การแนะนำและพร่ำสอนในประโยชน์ทั้งหลาย อันเป็นไปในกุศลธรรมและเป็นไปในสัมปรายภพ. การสงเคราะห์นั้น พึงทราบว่าเป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งประโยชน์ก็อุดมเป็นไปในกุศลธรรม เพราะเป็นเหตุแห่งประโยชน์ก็อุดมเป็นไปในสัมปรายภพ เหตุการสงเคราะห์นั้นเป็นธรรม และเพราะเป็นเหตุแห่งความเป็นผู้นั้นเทวาคมหลายพึงนอบน้อม โดยนัยก่อนนั้นแล. [๓๙๑] จริงอย่างนั้น ท้วสักเทวราช มีพระประสงค์จะเลิศดี ไปสู่ทายาน เสด็จลงจากยัชชนปราสาท ทางทำอัญเชิญอ่อนน้อมทิศทั้ง ๑๐ พระมาลีเห็นอาคารอย่างนั้นแล้ว ทูลถามว่า "ว่าแต่เทวเจ้า พระองค์ทรงนอบน้อมใคร ? ท้าวสักกะนัน เมื่อจะตรัสแก่พระมาลีนี้ จึงตรัสถามนั่งในปฐมสัปดาสฏ ในทุวิลวก