การอธิษฐานและความปรารถนาในชุมพูเวที : หน้า 354/356

Here is the extracted text from the image: ประโยค๔ – มังคลัตถทีปนปะ ๒ – หน้าที่ 354 อาทักขะ ไว้มืองหน้า ให้กับแก่ชาวชุมพูเวทีทั้งสัง ข้ามเจ้าขัง ไม่ลุกขึ้นเพียงใด ที่ซึ่งข้าพเจ้าอา ฯ (ข้าวสาลีในครึ่งอาทักขะ) งงบริบูรณ์ (เต็มอยู่ อย่าร่อง) อย่าพึงนิ่งนั้น ชนเหล่านี้ ฆ่าเป็นสามี มฤต สะใภ้ และ ทาสของข้าพเจ้า" มฤต ปรารถนา ว่า “เมื่ อข้าพเจ้าออาถุงทรัพย์พันหนึ่ง แม้ให้ ทรัพย์แก่ชาวชุมพูเวทีทั้งสัง ฆ่า ทรัพย์จงบรุนเรือนอยู่ ชนเหล่านี้ เท่านั้น จงเป็นมรดบิดา ภริยา และ ทาสของข้าพเจ้า" มฤตสะใส ้ ปรารถนา ว่า “เมื่อข้าพเจ้า ทำ (วาง) เกษข้าว เปลือกไว้เบื้องหน้า ให้พี่และข้าวเปลือกแก่ชาวชุมพูเวทีทั้งสัง ความที่พีและข้าวเปลือกนี้ ไปอ่อยปรากฏเลย ชนเหล่านี้เท่านั้ น จงเป็นมรดบิดา สมัย และ ทาสของข้าพเจ้า" ทาส ปรารถนา ว่า “เมื่อข้าพเจ้าใกล้อยู ่ รอไกล ๗ รอย ประมาณ เท่ารางไม้ คือ ข้างนี้ ๓ รอย ข้างนี้ ๓ รอย ตรงกลาง ๑ รอย จงไป ชนเหล่านี้เท่านั้น จงเป็นนายของข้าพเจ้า" วันนั้น ทาสนั้น อาจจะปรารถนาตำแหน่งเสนาบดีแล้วได้ ก็จริง, ถึงอย่างนั้น เขาปรารถนอย่างนี้ เพราะยังรักในนาย ทั้งหลาย ในที่สุดแห่งคำของคนแม้ทั้งผู ้ พระปัจเจกพุทธเจ้า กล่าวว่า “จงเป็นอย่างนั้น” แล้วท่านอุ้มบุมาน้วยคาถาของพระปัจเจกพุทธ-เจ้า อธิษฐานว่า “คนเหล่านี้จงเห็นเรา” แล้วไปแบ่งดั้นให้พอ ๑. อิฉันติ ปฏิทิต ตุมิ๘ เป๘ มถ โชติรโส ยกๆ