มังคลัตถีที่ปั้นเปล ล่ม : หน้า 249/356

ประโยค๔- มังคลัตถีที่ปั้นเปล ล่ม - หน้าที่ 249 [๒๒๗] เพราะฉะนั้น ธรรมาคมครู พึงเป็นผู้มีจิตมั่นคงใน อุปนิสัยกรรม เหมือนอุบาสกผู้เลื่อมมรรคา องค์ พึงปฏิบัติโดย การที่จะพึงได้เพื่อบำรงมรรคบาดเดานั้นนับเป็นกิจติต [เรื่องอุบาสกผู้เลื่อมมรรคา] ังคได้ดิบมง อุบาสกคนหนึ่ง ในกรุงสาวัตดี เมื่อมิตตาย แล้ว มีมรรคาเป็นดังเทพดา ปรนิมิตมรรคาด้วยกิริยามารให้ น้ำน้ำล้าง หน้า (หรือว่านปาก) และไม่ซะฟันเป็นต้น และด้วยวัตถุภูมิฤกษา และก็เป็นต้น ส่วนมรรคา พูดแกเขาบ่อย ๆ (เพื่อให้มีสรยา) เมื่อเขาไม่ ปรารถนาอยู่บ้านเอง ก็ขึ้นนาสรัสรุ่นนางแล้วมอบให้ เขาสำเร็จ การอยู่ร่วมกันสตรีนั้น แมสติวันนี้บำราญของอุบาสนัโดย เกรพ. ตอบามประสงค์จะให้สมมานมรรคานออกไปเสียภายนอก วันหนึ่ง พูดคะสามว่า "นาย เมื่อท่านไปนอก มรรคาของ นายคัณ" เขาได้ยินสิเสีย ตั้งแต่นี้ นางเมื่อจะให้ฤทธ์ ยอมน ให้ฤทธ์ร้อนจัดหรือเย็นจัด เก็บจัดหรือจิ๋จิ๋ จนแม้ผิวกล่าวว่า "ร้อนน่า เก็มน่า แม่" ก็ถือว่าเย็นลงไป เมื่อแม่ผิวกล่าวว่า "เย็นน่า ไม่เก็มเลย" ก็ส่งเสียงเดือดดิ่งว่า "เมื่ออธึนี้เอง" พูดว่า "ร้อนน่า เก็มน่า" แล้วกล่าวว่า 'เย็นน่า ไม่เก็มเลย' ใครจัด อาจให้แก่ยินดีได้," แม้น้ำสำรออบน นางก็ทำให้ร้อนอัด แล้วราด ลงที่หลัง เมื่อแม่กล่าวว่า "ร้อนจริง" ก็เติมน้ำเย็นลงไป เมื่อ