ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๔- มงคลลัดที่นี่นับเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 265
กายแตก ย้อมเข้าสู่เปรตวิสัย, อาหารใดสำหรับผู้ผิดในเปรตวิสัย, เขาย่อมยังอัตภาพพันให้เป็นไปในเปรตวิสัยนั้นด้วยอาหารนั้น,
เขาย่อมดำรงอยู่ในเปรตวิสัยนั้นด้วยอาหารนั้น, อีกอย่างหนึ่ง
มิตรและอามาตย์หรือญาติสโลหิตของเขา ตามส่งให้ยังทานใดแต่
มนุษยโลกนี้, เขาย่อมยังอัตภาพให้เป็นไปในเปรตวิสัยนั้นด้วยทานนั่น, เขาย่อมดำรงอยู่ในเปรตวิสัยนั้นด้วยทานนั่น; พราหมณ์
ทานนั่น ย่อมสำเร็จแก่ผู้ดำรงอยู่ในฐานะใด, ฐานะนั้น ฐานะ
พราหมณ์ พระโคคบผู้เจริญ ก็ถ้อยญาติสโลหิตนั้นผู้ล่วงลับ
ไปแล้ว ไม่เข้าถึงฐานันนั้นไร้ ใครจะบริโภคทานนั้น ?
พระผู้พระภาค. พราหมณ์ อาถิสโลหิตของเขาแน่เหล่า
อื่น ผู้ล่วงลับไปแล้ว เป็นผู้ดำรงอยู่ในนั้น, พวกเขาย่อมบริโภค
ทานนั้น.
พราหมณ์ พระโคคบผู้เจริญ ก็ถ้อยญาติสโลหิตนั้นนั่นแล
ผู้ล่วงลับไปแล้ว เป็นผู้ไม่เข้าถึงฐานนั่น, และอาถิสโลหิตของเขา
เหล่าอันนี้ผู้ล่วงลับไปแล้ว ก็ไม่เข้าถึงฐานนั่น, ใครจะบริโภคฐานนั่น.
พระผู้พระภาค. พราหมณ์ ฐานที่จะพิสูจน์จากญาติ-
สโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้ว โดยกาลซ่านานนี้ เป็นอุปฐานะแท ไม่ใช่
โอภาส, พราหมณ์ อย่างไรเสีย แม้ทยาก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล.
ชาญสโลหิตสูตร ต มาในสกลัธบดอังคตนิจาย.
๑. อง. ทกส. ๒/๒๕๐