การทำสังชาไทยและการตอบแทนในธรรม : หน้า 211/356

ประโยค ๔ - มึงคลิดที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๒๑๑ "ถ้าผมดาบิดเป็นใหญ่ ไม่หวังตอบแทน (ปฏิกรณ์) ไม่ทำ (ปฏิ- การ) ก็จาก. แต่อ่านท่านทั้ง ๒ ดำรงอยู่แม่ในราชสมบัติแล้ว ยังหวังตอบแทน (ปฏิ- กร) อยู่, ไม่ทำ (ปฏิ- การ) ไม่คอย. อนุภูมิธินเท- บาด ภูมิภูควรให้แก่มาดิบา, แม้หากจะมีราคาตั้งหานะ; ก็ไม่เป็นการทำสังชาไทยให้ตกไป." อนุภูมิวิจิเวรีโนทว่า "ในคำว่า อาณา น วุฒติ นี้ อาจารย์บางพวกกล่าวอาภิทุกฺกุณ พึงกล่าวว่าการห้ามด้วย อ ธิป ในคำว่า อาณัตุน วุฒติ นี้ ท่านประกอบด้วยสามารถความเป็นธรรมไม่สมควรเท่านั้น, หาประกอบด้วยสามารถความเป็นอาณัติบไม่." ภูมิสารัตถ์ที่นี่ว่า "บินทบาทอันภิกษุได้แล้วจากมือของผู้ไม่ใช่มรรคพฤติ (ฤกษ์) มีอุดตันคนหรือภิกษุอีงมิได้อาแล้ว ชื่อว่า อนามินฺทบา." [๒๐๔] บาลีในวิจิวันธนะว่า "กัลมันนิลแวล วิวเป็นอันมากเกิดขึ้นแก่มรุกโหน่ย. ก็ภิญญั้นใครจะให้เจ้านั้นแก่มารดาบิดา. (ดำดับนั้นและภิญญั้น บอกความนั่นแก่มุกทั้งหลาย.ภิญญทั้งหลายทุกความนั่นแต่พระผู้พระภาค. พระผู้พระภาคตรัสเรียกภิญญทั้งหลายมาแล้ว ทรงอนุญาตว่า ‘ภิญญทั้งหลาย เมื่อภิญญให้ (สิ่งของ ๆ ตนแก่ท่าน) ด้วยถือวามารดาบิดา เราจะพึงว่าอะไร?ภิญญทั้งหลาย เราขออนุญาตเพื่อให้ (สิ่งของ ๆ ตน) แก่มารดาบิดา;ภิญญทั้งหลาย แต่ภิญญไม่พึงทำสังชาไทยให้ตกไป;ภิญญได้ฉันทำ]