มังคลดาที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 253 : หน้า 253/356

ประโยค - มังคลดาที่ป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 253 ดังนั้น คามผู้พี่ กล่าวว่า "นานะ เธออันใคร ๆ ไม่ควร ส่งสอน ไม่ทำตามคำของนัตติจิตของหลาย, ธรรมดามารดิบา เป็น ภาระของพี่, พี่ผู้เดียวจำแน่นนิรันดรคาบิคาดนั้น, เธออยู่ ในที่นี้, จงไปเสียในที่อื่น.." นานะคามไม่อาจดำรงอยู่ได้ เข้าสู่บรรศาลาของตนแล้ว เพงกลิน ทำงานและอธิษฐานให้บังเกิดในวันนั้นเอง แล้วก็คิดว่า "เราจักพาพระราชา ๑๐๐๐ ( ม.) ให้พี่ชายอุดหนุนาขอเพื่อบำรุง มารดาบิดา" ดังนี้แล้ว เข้าไปเฝ้าพระเจ้ากรณจรรสี พระนามว่า มโนชะ ด้วยอธิษฐาน ทูลว่า "มหาบพิตร อาตมภาพจักรีสรรมบดติ ในชมพูทวีปทั้งสิ้นด้วยกำลังของตน แล้ววากัเถรพระองค์, ขอเชิญ พระองค์เสด็จออกไปในวันนี้ก็เถิดเอง." พระราชาได้ทรงทำอย่างนั้น. ถ้าความร้อนนี้คือกองทัพ นานะคามก็ร่วมแล้วทำให้เย็น, เมื่อฝนตก ก็ไม่ให้ฝนรั่วเบื้องบน, ห้ามให้ทั้งร้อนทั้งหนาวทั้งลม ทำสิ่งคงวางมือเป็นต้นในหนทางให้หยุดไป ทำทางให้ราบเรียบ เหมือนนมดูดกลกลาน. นานะคามัน ลดแผ่นหนังในอากาศแล้ววัง อันคองพะแวกล้อมแล้ว ไปสู่วันที่โกลกก่อน ส่งทูลว่า "พระเจ้าโกลคจะให้ การรบแก่วีรเราหรือขออยู่ในอาณาจัก ( ของพวกเรา) เล่า?" พระเจ้าโกลคครีแล้ว เสด็จออกเพื่ออยู่อุทุธ. นานะคาม ชิงหนังสือ ทำให้ใหญ่ในระหว่างกองทัพทั้ง ๒ ฝ่าย รับลูกศรที่เขา ยิงมาแล้ว ๆ บรรดากรรบเหล่านั้น แม้คนหนึ่งชื่อว่าถูกยิงด้วยลูกคร