มังคลิ่งที่เป็นเปล : หน้า 275/356

ประโยค๙ - มังคลิ่งที่เป็นเปล และ ๒ - หน้า 275 "ชนเหล่านั้นเป็นอุเบกขา ชนเหล่านั้นอ่อน ให้บ่าและโภชนะแสนสะอาด ประณีต สมควร ตามกา เพื่อบำรุงทั้งหลายเหมือนอย่างนั้น." [แก้วรถ] บรรดาชนเหล่านั้น กล่าวว่า เอ๋อ ได้แก่ออกจากที่พระองค์ถวายแล้ว มหามพิธ. กล่าวว่า ทานคูติ ความว่า ปิยชมมีรัชญเป็นต้นเหล่านั้น ย่อมให้ คืออุคศ มอบไว้ว่า "ทานนี้สำเร็จแก่หมู่ญาติของเรา." กล่าวว่า ฑานนี้ ได้แก่หมู่ญาติผู้เข้าถึงเสรีภาพ. กล่าวว่า ยา ได้แก่ ชนเหล่าใดเหล่านั้น คืออุตริตและพี่น้อง ชาย บทว่า อนุกมทา ได้แก่ ผู้มปร้ประโยชน์ คือแสงหา ประโยชน์กือกูล. บทว่า สุวิ ได้แก่ อื่นหมดดด คือ ชอบใจ ประกอบ ด้วยธรรม ได้มาโดยชอบธรรม. บทว่า ปณัฐติ ได้แก่ อนุรอตเยี่ยม คือประเสริฐ. กล่าวว่า กาแลน ได้แก่ ในกาลที่เปรตทั้งหมดหลายมายืนอยู่ในที่ ทั้งหลายมีภายนอกฝาเป็นต้น หรือในกาลครบรอบกาของพระทักขิ- ไบญบูคคลทั้งหลาย. กล่าวว่า กุณโย ได้แก่ อันสมควร คือเหมาะ ควรแก่การบริโภค ของพระอริยะทั้งหลาย. บทว่า ปนโภชน ได้แก่ น้ำด่มและของ บริโภค ในกาลที่ ๓ นี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไธยธรรมมั่งทุกอย่าง ด้วยบูคคืออำนาจและ โภชนะ.