ความสำคัญของคาถาและการบูชา : หน้า 277/356

ประโยค ๔- มั่งคั่งที่สุดในเมืองปลด ลอม - หน้าที่ 277 เคารพ ในเมื่อข้าวและน้ำมีมาก "[แก้ฮรร] บรรดานหด้านั้น สองเท่า ต ถวิตา สัมพันธ์กัน บทว่า ตุตุ ได้แก่ในที่ ๆ เขาให้นั้น บางว่า สมาคมฤดูวามว่า มาโดยรอบ คือ ประชุมกัน ได้แก่ เป็นอันเดียวกัน บทว่า สมาคตา ความว่า เป็นผู้มา พร้อมกัน เพื่อประโยชน์ นี้ว่า "บูตินของเรานั่น จักอุต คาถาเพื่อประโยชน์แก่พวกเรา" บทว่า อนุปนามญี ความว่า ในเมื่อข้าวและน้ำ อนุญาติ ทั้งหลาย อุทิศให้แด่นั้น มิมา บทว่า สกกูจิ อนโมทนะ ความว่า ญาติผู้ล่วงลับไป ทั้งหลาย เชื่อมั่นซึ่งกรรมและผล (แห่งกรรม) ไม่ละการทำความ ยำเกรง และมิดิไม่ฟู่ซาน ย่อมบันเทิง คือนุโมทนะ ได้น่ะ เป็น ผู้เกิดปีดีและโสมน์กล่าว "ทานของเรานี่ จงมีเพื่อประโยชน์สุข." [๒๕๔] บัดนี้ พระผู้มีพระภาค เมื่อจะทรงแสดงอาการคือการ ชมชวนปรารถนาจิตของเรานั้น ผู้สาวผแท่งกุศลกรรมอ้อน อาศัยฤาดทั้งหลายบังเกิด จึ่งลำสังกึงหลังแห่งคาถา ๕ และ ถึงเมืองต้นแห่งคาถาที่ ๖ ว่า "เราได้สมบัติ เพราะเหตุแห่งบุญกิริยาลำไลได้, ขอบคุณ เหล่านี้ของเรา จงเป็นอยู่ตลอดกาลนาน การ บูชาเรา เป็นอันฤาดทั้งหลายทำแล้ว และทายก ก็เป็นผู้ไมไรผล."