เรื่องปลากิปลและการเตือนสติ : หน้า 169/356

ประโยค๕ - มังกรคลัดที่นี่เนิ่นปล่อย เล่ม ๒ - หน้า ๑๙๙ [เรื่องปลากิปล] ก ในกลางของพระพุทธเจ้าพระนามว่า กัสสป ได้มีภิกษุรูปหนึ่งชื่อบิณฑ เป็นพุทธสาวก ทรงพระไตรปิฎก มีวิริยะมาก และมีลาภ มก. เธอเมาด้วยความเมาในความเป็นพุทธสุด ถูกความทะนงอยากในลาภครองบัง ถือตัวว่าเป็นผู้лок กว่ากับปิยะพวกอื่นเขา กล่าวกันว่า "เป็นกัปปิยะ" แม้มันเหล่าก็ยังมีที่รัดกติเตือนอยู่" ท่านบิณฑ ท่านอย่าได้พูดอย่างนี้" ก็ยังมุ่งดูคำว่า "พวกท่านเป็นเช่นคนมือเปล่า" จะรู้ออะไร? เมื่อภูษาเหล่านั้นไม่เชื่อถือคำของตน ก็ได้ด่าและบรรเทาด้วยอาคายคาย. เธอจุดจากอัณฑภาพนั้นแล้ว บังเกิดในอเวจี ไหมในอเวจี นั้นพุทธนิคร ด้วยเทพวิบากนนั้น บังเกิดในอเวจี ใหม่ในอเวจี นั้นพุทธนิคร ด้วยเทพวิบากนนั้น บังเกิดในอเวจี อย่างเดิมอีก... เรื่องปลากิปล มาในวรรคบทกนิครสุดเป็นต้น. [๒๓๒] เพราะฉะนั้น ควรละวางหยาบคาย กล่าวคือคำไม่เป็นที่รักแล้ว กล่าวแต่ว่าไม่หยาบคาย กล่าวคือคำเป็นที่รักเท่านั้น แม้พระศาสดา ก็ทรงตีเตือนภิกษุผู้นั้นว่าก็ว่ากาจหยาบคายด่าว่ากาจว่ากาจรัสว่า "ภิทังหลาสา" ชื่อว่า วาจาหายบาคาย ทำความเพียนดา ไม่เป็นที่พอใจ แม้แท้งสัตว์รัชฉาน ถึงในกาลก่อนสัตว์รัชฉานตัวหนึ่ง ทำเจ้าของ ผู้ร้องเรียกนดด้วยคำหยาบคายให้แพ้ (คนอื่น) ด้วยทรัพย์ตั้งพัน"